დალაი ლამას პედაგოგი, რომელსაც სტალინსა და ჰიტლერზე დიდი გავლენა ჰქონდა - უცნობი ფაქტები გურჯიევზე

"გი­ორ­გი გურ­ჯი­ე­ვის ფი­ლო­სო­ფია და მისი მის­ტი­უ­რი ფი­გუ­რა დღემ­დე არ კარ­გავს აქ­ტუ­ა­ლო­ბას. ამას ისიც გა­ნა­პი­რო­ბებს, რომ ნიუ-იორკსა და კა­ლი­ფორ­ნი­ა­ში დღე­საც მოქ­მე­დებს ამე­რი­კის სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბის ცენ­ტრი, სა­დაც გი­ორ­გი გურ­ჯი­ე­ვის ფი­ლო­სო­ფი­ურ კონ­ცეფ­ცი­ებ­ზე დაყ­რდნო­ბით იმარ­თე­ბა პრაქ­ტი­კუ­ლი სა­ვარ­ჯი­შო­ე­ბი წმინ­და ცეკ­ვე­ბი, რო­მე­ლიც აგე­ბუ­ლია უნი­ვერ­სა­ლუ­რი ენაგ­მას სიმ­ბო­ლო­ზე... - გვიყვება სო­ცი­ა­ლურ მეც­ნი­ე­რე­ბა­თა დოქ­ტო­რი, ექ­სპერ­ტი ედი­შერ ჯა­ფა­რი­ძე, რო­მე­ლიც მის­ტი­კო­სი­სა და ფი­ლო­სო­ფო­სის გი­ორ­გი გურ­ჯი­ე­ვის შე­სა­ხებ უნი­კა­ლურ ცნო­ბებს გვაწ­ვდის:

თუ ამე­რი­კე­ლი მწერ­ლი­სა და ეზო­თე­რი­კო­სის დ. ა. ჰალ­სის ცნო­ბებს და­ვეყ­რდნო­ბით, გურ­ჯი­ევ­მა ბრწყინ­ვა­ლედ იცო­და არა მარ­ტო ქარ­თუ­ლი ენა, არა­მედ ქარ­თუ­ლი ან­ბა­ნიც. გი­ორ­გი გურ­ჯი­ე­ვი თა­ვის მთა­ვარ ნაშ­რომ­ში წერს: ახალ­გაზ­რდო­ბა­ში მეტ­სა­ხე­ლად დარ­კი მერ­ქვა, მო­წი­ფუ­ლო­ბის ასაკ­ში შავი ბერ­ძე­ნი, შუ­ახ­ნის ასაკ­ში თურ­ქის­ტა­ნის ვე­ფხვი, მაგ­რამ სი­ნამ­დვი­ლე­ში სხვა არა­ვინ ვარ, თუ არა ჭეშ­მა­რი­ტი გვა­რის შვი­ლი, გახ­ლა­ვართ თა­ვად მუხ­რანსკის შვი­ლიშ­ვი­ლი. ის თა­ვის წიგ­ნებ­ში იყე­ნებ­და ქარ­თულ შრიფტს, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ იგი ათამ­დე ენას ფლობ­და, უპი­რა­ტე­სო­ბას მა­ინც ქარ­თულს ანი­ჭებ­და. მისი გვა­რიც ქარ­თულ წარ­მო­შო­ბა­ზე მი­უ­თი­თებს, სწო­რედ ამი­ტომ მისი ცხოვ­რე­ბის უმე­ტე­სი ნა­წი­ლი თბი­ლის­ში გა­ა­ტა­რა.

გი­ორ­გი გურ­ჯი­ე­ვი იყო მსოფ­ლი­ო­ში ცნო­ბი­ლი და აღი­ა­რე­ბუ­ლი ეზო­თე­რი­კო­სი, სწო­რედ ამი­ტომ მას მსოფ­ლი­ოს მო­წი­ნა­ვე სა­მეც­ნი­ე­რო თუ სა­ხელ­მწი­ფო ლი­დე­რებ­თან გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი კავ­ში­რე­ბი ჰქონ­და, მათ­გან გა­მო­ვარ­ჩევ­დით და­ლაი ლა­მას, სტა­ლინს, ჰიტ­ლერს, ბულ­გა­კოვს, ვაჟა-ფშა­ვე­ლას, გრი­გოლ რო­ბა­ქი­ძეს, პა­უ­ლო იაშ­ვილს და სხვებს...

1940-იანი წლე­ბის და­სა­წყის­ში გურ­ჯი­ე­ვი ტი­ბეტ­ში მი­ემ­გზავ­რე­ბა. იქ 10 წელი დაჰ­ყო, რო­გორც და­ლაი-ლა­მას მას­წავ­ლე­ბელ­მა და მრჩე­ველ­მა, მა­შინ, როცა იმ დროს ტი­ბეტ­ში შეს­ვლა და აღ­მო­სავ­ლუ­რი ცოდ­ნის ზი­ა­რე­ბა სას­ტი­კად აკ­რძა­ლუ­ლი იყო.

გრი­ფით სა­ი­დუმ­ლო დო­კუ­მენ­ტებ­ში ვკი­თხუ­ლობთ - 1950 წლის ივ­ნის­ში დი­ლით სტა­ლინ­მა ყურ­მი­ლი აიღო და ბრძა­ნე­ბა გას­ცა, იპო­ვეთ და მო­მიყ­ვა­ნეთ ამ­ხა­ნა­გი გი­ორ­გი გურ­ჯი­ე­ვიო. აღ­ნიშ­ნუ­ლი ჩა­ნა­წე­რი­დან თუ ვიმ­სჯე­ლებთ სტა­ლინს გურ­ჯი­ევ­თან შეხ­ვედ­რა მო­რი­გი საქ­მი­ა­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბის­თვის სურ­და. გრი­ფით მო­ცულ სა­ი­დუმ­ლო ჩა­ნა­წე­რებ­ში დას­ტურ­დე­ბა, რომ გი­ორ­გი გურ­ჯი­ე­ვი სტა­ლინ­თან ერ­თად თბი­ლი­სის სა­სუ­ლი­ე­რო სე­მი­ნა­რი­ა­ში სწავ­ლობ­და, ორი­ვე გა­მორ­ჩე­უ­ლი სტუ­დენ­ტი იყო, ორი არ შემ­დგა­რი მღვდე­ლი გურ­ჯი­ე­ვის ბი­ძის სახ­ლში ერ­თად ცხოვ­რობ­დნენ, ორი­ვე თბი­ლი­სი არ­ქი­დი­ა­კო­ნის გუნდში მღე­რო­და, თუმ­ცა

ი. ჯუ­ღაშ­ვი­ლი მა­ლე­ვე სე­მი­ნა­რი­დან გა­რი­ცხეს... გა­რი­ცხვის მი­ზე­ზი იყო არა მარ­ქსის­ტუ­ლი იდე­ე­ბი, არა­მედ სა­სუ­ლი­ე­რო პირ­თათ­ვის შე­უ­წყნა­რე­ბე­ლი ცოდ­ვა, ასე­ვე მისი გა­წევ­რე­ბა სა­ი­დუმ­ლო ოკულ­ტურ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში, რო­მე­ლიც იმ პე­რი­ოდ­ში თბი­ლის­ში ძალ­ზედ პო­პუ­ლა­რუ­ლი იყო.

 
წყარო: astrologi.ambebi.ge