ვინ არიან წარმატებული ქართველი ბიჭები, რომლებმაც "ჭკვიანი სათბური" გამოიგონეს და ამერიკელი ბიზნესმენისგან 100 000 ევროს დაფინანსება მიიღეს?

გაიცანით წარმატებული ქართველები - ნი­კო­ლოზ გვა­რა­ძე და მისი პარტნი­ო­რი, ვანო მთი­ბე­ლიშ­ვი­ლი, რომლებმაც "ჭკვიანი სათბური" გამოიგონეს. ისინი სოფ­ლის მე­ურ­ნე­ო­ბის ისეთ პრო­დუქ­ტებს აწარ­მო­ე­ბენ, რა­საც ნი­ა­და­გი არ სჭირ­დე­ბა. ახალგაზრდა გამომგონებლებთან ინტერვიუს ambebi.ge ავრცელებს. გთავაზობთ ამონარიდს მასალიდან.

 "ჭკვი­ა­ნი სათ­ბუ­რში" ფი­ზი­კუ­რი შრო­მის ნაც­ვლად, სა­მუ­შა­ო­ე­ბი ავ­ტო­მა­ტი­ზე­ბუ­ლია - ყვე­ლა­ფერს კომ­პი­უ­ტე­რი, ტე­ლე­ფო­ნი და სპე­ცი­ა­ლუ­რი სის­ტე­მა ისე მარ­თავს, ზოგ დღე­ებ­ში სათ­ბურ­ში ადა­მი­ა­ნის ყოფ­ნაც არ არის სა­ჭი­რო.

ნი­კო­ლოზ გვა­რა­ძე მიკ­რო­ე­ლექტრო­ნი­კის ინ­ჟი­ნე­რია, მუ­შა­ობ­და ქარ­თულ ტე­ლე­ვი­ზო­რებ­ზე, ლედ-ნა­თუ­რებ­ზე... რო­დე­საც კომ­პა­ნია და­ი­ხუ­რა, თავი სხვა­დას­ხვა პრო­ფე­სი­ა­ში მო­სინ­ჯა, პან­დე­მი­ი­სას კი აგ­როს­ფე­რო­ში გა­და­ი­ნაც­ვლა.

- სტარ­ტი პან­დე­მი­ის დროს აგი­ღი­ათ, ანუ მას რო­გორც შე­საძ­ლებ­ლო­ბას ისე შე­ხე­დეთ?

- ერთი სული მქონ­და, სა­ქარ­თვე­ლოს ბა­ზარ­ზე რა­ღაც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი შე­მე­ტა­ნა და არა გა­მეხ­სნა კაფე ან რეს­ტო­რა­ნი. ახ­ლობ­ლე­ბის­გან, რომ­ლე­ბიც სა­რეს­ტორ­ნო ბიზ­ნეს­ში არი­ან, ვი­ცო­დი, რა პრობ­ლე­მე­ბიც ჰქონ­დათ, მათ შო­რის არც უცხო კულ­ტუ­რე­ბის სტა­ბი­ლუ­რი მიმ­წო­დე­ბე­ლი ჰყავ­დათ, ამი­ტომ მე და ჩემ­მა პარტნი­ორ­მა აგ­როს­ფე­რო­ში აგ­რო­ტექ­ნო­ლო­გი­ე­ბით გა­და­ვი­ნაც­ვლეთ. სპე­ცი­ა­ლუ­რი და­ნად­გა­რი ჩი­ნე­თი­დან ჩა­მო­ვი­ტა­ნეთ, ჩა­ვა­ტა­რეთ ტეს­ტე­ბი და პირ­ვე­ლი მო­სა­ვა­ლი მო­ვიყ­ვა­ნეთ. როცა ვნა­ხეთ, რომ კარგ და სწრაფ შე­დეგს იძ­ლე­ო­და, სა­ქარ­თვე­ლოს ბა­ზარ­ზეც გა­მოვ­ჩნდით. ვი­პო­ვეთ ამე­რი­კე­ლი ინ­ვეს­ტო­რიც, რო­მელ­მაც 100.000 ევ­რო­თი დაგ­ვა­ფი­ნან­სა და ვი­ყი­დეთ 84 და­ნად­გა­რი, - ის ტე­ლე­ფო­ნი­თა და კომ­პი­უ­ტე­რით იმარ­თე­ბა. ყვე­ლა­ფე­რი ავ­ტო­მა­ტუ­რად მუ­შა­ობს, ხე­ლით მხო­ლოდ ვთე­სავთ და მო­სა­ვალს ვი­ღებთ. მცე­ნა­რე­ებს ავ­ტო­მა­ტუ­რად ვუვ­ლით, ყვე­ლა­ფე­რი ნი­ა­და­გის გა­რე­შე, წყალ­ში იზ­რდე­ბა. თა­ვი­დან ვაძ­ლევთ იმ კვე­ბას, რო­მე­ლიც მცე­ნა­რეს სჭირ­დე­ბა (კა­ლი­უ­მი, მაგ­ნი­უ­მი, რკი­ნა) იმ რა­ო­დე­ნო­ბით, რომ ზრდა­ში არ ჩა­მორ­ჩეს და არც გა­და­იტ­ვირ­თოს. ამ მე­თო­დით მო­სა­ვალს სწრა­ფა­დაც ვი­ღებთ. მცე­ნა­რე­ზე კლი­მა­ტიც არ მოქ­მე­დებს, ამინ­დი არა­ფერ­ში მო­ნა­წი­ლე­ობს.

- რამ­დე­ნი და­სა­ხე­ლე­ბის პრო­დუქ­ტი მოგ­ყავთ?

- ექ­ვსი სა­ხე­ო­ბა გვაქვს, ძი­რი­თა­დად, აზი­უ­რი მცე­ნა­რე­ე­ბი. ბოკ ჩოი, მდოგ­ვი ოსა­კა, მდოგ­ვი ტატ­სოი, წი­თე­ლი სკარ­ლე­ტი, მი­ზუ­ნა, სვის­ჩარ­დი და მიკ­რომ­წვა­ნი­ლი. ეს მცე­ნა­რე­ე­ბი ჩვენ­თან არა­პო­პუ­ლა­რუ­ლია. მათ ვერ შე­ვი­ძენთ სუ­პერ­მარ­კე­ტებ­ში, მაგ­რამ რეს­ტორ­ნებს სჭირ­დე­ბათ. ჩვენ ბა­ზარ­ზე ამ პრო­დუქ­ტის სტა­ბი­ლუ­რო­ბა შევ­ქმე­ნით.

- რამ­დენ ხან­ში?

- სა­ჭი­რო და­ნად­გა­რე­ბი ევ­რო­პა­ში და­ახ­ლო­ე­ბით 7-ჯერ ძვი­რი ღირ­და, ვიდ­რე ჩი­ნეთ­ში. ამი­ტომ ავირ­ჩი­ეთ ჩი­ნუ­რი და გა­და­ვა­კე­თეთ - იყო ჰიდ­რო­პო­ნი­კა­ზე, ანუ გამ­დი­ნა­რე წყალ­ზე მო­მუ­შა­ვე, ჩვენ კი აე­რო­პო­ნი­კა გვინ­დო­და - შიგ­ნით ნის­ლი უნდა შე­იქ­მნას. ღრუ­ბელს ვქმნით და ნის­ლი­სა და ღრუბ­ლის მეშ­ვე­ო­ბით მცე­ნა­რეს ვკვე­ბავთ.

- ამ საქ­მე­ში, რო­გორც ვხვდე­ბი, პირ­ვე­ლი ხართ?

- ჯერ მსგავ­სი რამ არა­ვის და­უ­ნერ­გავს... ამ­ჟა­მად შე­ნო­ბა იჯა­რით გვაქვს აღე­ბუ­ლი, სულ 540 კვმ-ია, წარ­მო­ე­ბა კი 290 კვმ-ზე მიმ­დი­ნა­რე­ობს. თა­ვი­დან მცი­რე­დით და­ვი­წყეთ და ყვე­ლა­ფე­რი ერთი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში შე­ვის­წავ­ლეთ. ამის სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბი სა­ქარ­თვე­ლოს ბა­ზარ­ზე არ არი­ან, ამი­ტომ ყვე­ლაფ­რის ჩვე­ნით გა­კე­თე­ბამ და სწავ­ლამ მოგ­ვი­წია.

- ეს ხომ მო­მავ­ლის მე­ურ­ნე­ო­ბაა...

- ეს სის­ტე­მე­ბი იმი­ტომ შე­იქ­მნა, რომ კოს­მოს­ში კოს­მო­ნავ­ტებს შეს­ძლე­ბო­დათ მისი გა­მო­ყე­ნე­ბა. ერთი წყა­ლი უნდა და ის წყა­ლიც ცირ­კუ­ლი­რებს, ანუ წყლის და­ნა­კარ­გიც არ არის. ამას­თან წყა­ლი იფილტრე­ბა, ბაქ­ტე­რი­ე­ბის­გან იწ­მინ­დე­ბა. არის მხო­ლოდ აორ­თქლე­ბა და ის, რა­საც მცე­ნა­რე მო­იხ­მარს. მცე­ნა­რე წყლის ხარ­ჯზე იზ­რდე­ბა - ეს არის მისი კვე­ბა.

- წყალს, ალ­ბათ, შევ­სე­ბა სჭირ­დე­ბა?

- თვე­ში ერთხელ ვცვლით, რად­გან წყა­ლი ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­სუქს კარ­გავს. ისე, სა­სუქს ცო­ტას მო­ვიხ­მართ. წე­ლი­წად­ში, ალ­ბათ, 1300 ლა­რი­სას, ოღონდ ეს არც ჰერ­ბი­ცი­დე­ბია ან რამე მსგავ­სი. თვე­ში 500 კგ პრო­დუქ­ტი მოგ­ვყავს. მი­წო­დე­ბის­თვის კვი­რა­ში სამი დღე გვაქვს, ვკრეფთ და ახალ-ახალ პრო­დუქტს ერთ სა­ათ­ში რეს­ტო­რანს ვაწ­ვდით.

- ფი­ზი­კუ­რად თუ მუ­შა­ობთ?

- კომ­პა­ნი­ა­ში სულ ხუთი კა­ცია და­საქ­მე­ბუ­ლი. ისი­ნი თე­სა­ვენ, უვ­ლი­ან, ყვე­ლა პრო­ცესს მარ­თა­ვენ. თა­ვი­დან 100%-ით ვი­ყა­ვი ჩარ­თუ­ლი საქ­მე­ში, ახლა სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბით ვმუ­შა­ობთ, თან სა­კუ­თა­რი ნაკ­ვე­თი შე­ვი­ძი­ნეთ. გვინ­და გავ­ფარ­თოვ­დეთ, მაგ­რამ ჯერ ვერ ვა­ხერ­ხებთ. აგ­რო­სესხს ვე­ლო­დე­ბით და მერე 1000 კვმ-ზე გა­ვიშ­ლე­ბით.

- თქვე­ნი პრო­დუქ­ტის შე­სას­ყი­დი ფასი რამ­დე­ნია?

- 1 კგ-ის ფასი 15 ლა­რი­დან იწყე­ბა და 40 ლა­რამ­დე ადის. მიკ­რომ­წვა­ნი­ლის ხა­ზიც შევ­ქმე­ნით. სის­ტე­მე­ბი ჩვენ­ვე ავა­წყვეთ. უცხო­ე­ლი კო­ლე­გე­ბის გა­მოც­დი­ლე­ბას ვაკ­ვირ­დე­ბით და ვცდი­ლობთ, ჩვენც გა­ვა­კე­თოთ. ვმუ­შა­ობთ პრო­დუქ­ტის მი­წო­დე­ბის დღეს, და­ნარ­ჩენ დღე­ებ­ში სათ­ბუ­რი და­კე­ტი­ლია, ყვე­ლა­ფე­რი თა­ვი­სით ირ­თვე­ბა და ითი­შე­ბა. სის­ტე­მა ტემ­პე­რა­ტუ­რულ რე­ჟიმს, ტე­ნი­ა­ნო­ბას, ჰა­ერ­ში CO-ს რა­ო­დე­ნო­ბას აკონ­ტრო­ლებს. თუ და­ნად­გარს რამე და­აკ­ლდა, სის­ტე­მა თა­ვი­სით გა­ი­თი­შე­ბა.

- ანუ ჭკვი­ა­ნი სათ­ბუ­რია

- ასეა. მი­წის მეტი რა გვაქვს, მაგ­რამ რე­ა­ლუ­რად ბევ­რი მი­წაც არ გვაქვს, თან ხალ­ხიც ხელს არ ჰკი­დებს. ამას­თან, ნი­ა­და­გიც გა­სა­ტეს­ტია, ჩვენ კი ნი­ა­დაგს არ ვე­ხე­ბით და არც ვა­ფუ­ჭებთ, ეკო­ლო­გი­ა­ზე ზრუნ­ვაც გა­მო­დის. თუ გა­და­ვი­ან­გა­რი­შებთ, ჩვენს 500 კვმ მი­წა­ზე 3500 კვმ გა­მო­დის. ციკ­ლი რომ დას­რულ­დე­ბა, სის­ტე­მა ირე­ცხე­ბა და ახა­ლი ითე­სე­ბა...