"ჩვენ სტერეოტიპები დავამსხვრიეთ... ეროვნული ნაკრების ფეხბურთელისგან გვერდში დგომა გვინდოდა გვეგრძნო" - ქალთა ნაკრების მეკარე
ახლახან საქართველოს ქალთა საფეხბურთო ნაკრებმა მნიშვნელოვან წარმატებას მიაღწია - გოგონები სამ საუკეთესო მეორეადგილოსანს შორის მოხვდნენ და ევროპის ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო ეტაპის პლეი ოფში ირლანდიასთან ითამაშებენ. პლეი ოფის მატჩების პირველი რაუნდი შემოდგომაზე, 23 -29 ოქტომბერს გაიმართება. გამარჯვების შემთხვევაში, პირველად საქართველოს ისტორიაში, საქართველოს ქალთა ნაკრები ევროპის ჩემპიონატში მიიღებს მონაწილეობას.
ამ გამარჯვების ერთ-ერთი მთავარი შემოქმედი თათია გაბუნიაა, რომელიც საქართველოს ქალთა ეროვნული ნაკრების კარს იცავს. მისი საფეხბურთო კარიერა ლანჩხუთის "ლანჩხუთში“ იწყება და კლუბ "კვარტალში“ გრძელდება. ის ერთი მათგანია, ვინც სტერეოტიპებს ამსხვრევს და ამტკიცებს, რომ ფეხბურთი ქალის საქმეცაა.
თეატრალური უნივერსიტეტის სტუდენტი სპორტს მშვენივრად უთავსებს სწავლას და აქვს ოცნება - რომელიმე ევროპულ კლუბში ითამაშოს, ამისთვის კი, როგორც მეუბნება, ბევრი უნდა იშრომოს და განვითარდეს. მისთვის დიდი პატივია, ბოლო დროს "ქალი მამარდა“, და "დედარდა“ რომ შეარქვეს. ცნობისათვის, თათიას მწვრთნელი გიორგის მამა - დავით მამარდაშვილია.
09:47 / 31-07-2024
"ჩვენ სტერეოტიპები დავამსხვრიეთ... ეროვნული ნაკრების ფეხბურთელისგან გვერდში დგომა გვინდოდა გვეგრძნო" - ქალთა ნაკრების მეკარე თეატრალურიდან, რომელიც მალე შესაძლოა ევროპის ჩემპიონატზე ვიხილოთ
ახლახან საქართველოს ქალთა საფეხბურთო ნაკრებმა მნიშვნელოვან წარმატებას მიაღწია - გოგონები სამ საუკეთესო მეორეადგილოსანს შორის მოხვდნენ და ევროპის ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო ეტაპის პლეი ოფში ირლანდიასთან ითამაშებენ. პლეი ოფის მატჩების პირველი რაუნდი შემოდგომაზე, 23 -29 ოქტომბერს გაიმართება. გამარჯვების შემთხვევაში, პირველად საქართველოს ისტორიაში, საქართველოს ქალთა ნაკრები ევროპის ჩემპიონატში მიიღებს მონაწილეობას.
ამ გამარჯვების ერთ-ერთი მთავარი შემოქმედი თათია გაბუნიაა, რომელიც საქართველოს ქალთა ეროვნული ნაკრების კარს იცავს. მისი საფეხბურთო კარიერა ლანჩხუთის "ლანჩხუთში“ იწყება და კლუბ "კვარტალში“ გრძელდება. ის ერთი მათგანია, ვინც სტერეოტიპებს ამსხვრევს და ამტკიცებს, რომ ფეხბურთი ქალის საქმეცაა.
თეატრალური უნივერსიტეტის სტუდენტი სპორტს მშვენივრად უთავსებს სწავლას და აქვს ოცნება - რომელიმე ევროპულ კლუბში ითამაშოს, ამისთვის კი, როგორც მეუბნება, ბევრი უნდა იშრომოს და განვითარდეს. მისთვის დიდი პატივია, ბოლო დროს "ქალი მამარდა“, და "დედარდა“ რომ შეარქვეს. ცნობისათვის, თათიას მწვრთნელი გიორგის მამა - დავით მამარდაშვილია.
- ჩოხატაურში დავიბადე, ვსწავლობდი პირველ საჯარო სკოლაში. ბავშვობაში დავდიოდი ცეკვაზე, ხატვაზე, მუსიკალურ სკოლაში... ფეხბურთის თამაში ეზოში დავიწყე, ძირითადად ბიჭებთან ერთად ვთამაშობდი. მერე მივხვდი, რომ მაინტერესებდა ფეხბურთი, მინდოდა მეთამაშა და გავყოლოდი ამ სპორტს, უბრალოდ, არ ვიცოდი, იყო თუ არა ქალთა გუნდი. ხშირად არ ვამბობ, მრცხვენია იმის თქმა, რომ ფეხბურთის ყურებით არასდროს ვყოფილვარ დაინტერესებული, ახლაც იშვიათად ვუყურებ... უბრალოდ, მომწონდა კარში ბურთის დარტყმა, ის ხალისი, რაც თამაშს ახლავს, მიყვარდა ბავშვებთან ერთად გართობა. ბავშვობაში, ძირითადად, თავდასხმაში ვთამაშობდი. ერთ დღეს, მამას მეგობარი იყო ჩვენთან მოსული და მითხრა, ლანჩხუთშია ქალთა გუნდი, რომელიც საქართველოში პირველიაო და ამ დღიდან მომივიდა აზრი, რომ იქ წავსულიყავი. სურვილი ოჯახში გამოვთქვი, რასაც მშობლების მხრიდან დიდი ნეგატივი მოჰყვა, მეუბნებოდნენ: შენ გოგო ხარ და არ შეგშვენის ფეხბურთის თამაში, სხვა საქმით უნდა დაკავდე, სწავლას უნდა მიხედოო და ა.შ. მაინც არ დავიშალე... დავიწყე ფეხბურთის თამაში "ლანჩხუთში“, სკოლიდან მინი ტურნირებზე მომიწია გასვლა. ტურნირის დასრულების შემდეგ ჩემთან მოვიდა ნაკრების მაშინდელი მწვრთნელი თამაზ კოსტავა და შემომთავაზა, მასთან მეთამაშა ეროვნულ ნაკრებში და გუნდს დავხმარებოდი. მან ნაკრებში მიმიწვია, როგორც თავდამსხმელი. დროთა განმავლობაში დამაინტერესა, როგორი იქნებოდა მეკარის პოზიცია, მეკარის თვალით დანახული ფეხბურთის თამაში, თამაზმაც შემომთავაზა, მეკარეობა სინჯე, იქნებ უკეთესად გამოგივიდესო და ასე აღმოვჩნდი თავდასხმიდან - კარში.
- სიმაღლით 173სმ. ვარ, სურვილი მექნებოდა, მეტის ვყოფილიყავი... ზოგადად, მეკარეს სიმაღლე და ბევრი სხვა რამ სჭირდება. მიუხედავად იმისა, რომ მას არ უწევს ბევრი სირბილი, მაინც ისევე იღლება, როგორც ყველა ფეხბურთელი. ვარჯიშზე შეიძლება მეკარე უფრო დაიღალოს, ვიდრე ფეხბურთელი, რადგან ამ სფეროს სხვა სპეციფიკა აქვს. მას სჭირდება გამძლეობა, სიზუსტე, ხტომა, სისწრაფე, სისხარტე, კონცენტრაცია და ყველაფერი. ნაკრებში 17 წლამდელებში, შემდეგ 19 წლამდელებშიც კაპიტანი ვიყავი, რაც ძალიან სასიამოვნოა, მაგრამ ორმაგი პასუხისმგებლობაა. მეკარე გუნდის 50%-ს წარმოადგენს, თუ სიტყვაზე, მთელი გუნდი ცდილობს გოლი გაიტანოს, დაცვა ცდილობს კარი დაიცვას, შენც მაქსიმალურად უნდა ეცადო, რომ მოგებული თამაში არ შეტრიალდეს და კარი შეინარჩუნო.
როცა მეკარის პოზიციაზე იწყებ თამაშს, ამას თავიდან მოსდევს ტრავმები, პატარ-პატარა მოტეხილობა, სილურჯეები, ნაღრძობი... ზოგადად, სპორტი ტრავმის გარეშე არ არსებობს. თავიდან ეს ყველაფერი მკვეთრად იჩენს თავს და ნელ-ნელა სწავლობ სწორად გადახტომას, სწორად დაწოლას, სიმაღლეში ახტომას და მერე ყველაფერი გიმარტივდება, ეგუები ამ ყველაფერს და ტკივილსაც იმდენად ვეღარ გრძნობ. შეიძლება მოგიწიოს თამაშში ტრავმის აკიდება, მაგრამ იმდენად აზარტში ხარ და იმხელა ადრენალინი გაქვს, იმ მომენტში ვერაფერს ამჩნევ. ეს ცუდი მომენტია იმიტომ, რომ შემდეგში ამ ყველაფერმა შეიძლება რამდენიმე თვე დაგაპაუზოს და იმდენის გაკეთება ვეღარ შეძლო, რასაც იქამდე აკეთებდი.
