რატომ არ იზრდებიან სიმაღლეში ბავშვები? - რჩევები მარინა ტოტოჩავასგან

ექიმი, მარინა ტოტოჩავა განმარტავს მიზეზებს, თუ რა უშლის ხელს ბავშვების ზრდას.

"რატომ არ იზრდებიან სიმაღლეში ბავშვები
რატომ უზიანდებათ ადამიანებს სახსრები მძიმე ფორმებში
ასევე , ისევ მეტაბოლიზმის მოშლაზე, რომელიც დღეს ყველა დაავადების ფონია და სწორედ, მისი ფონის სრულყოფილად ვერმართვის გამო ქრონიკულდება დაავადებები
კიბოს შეჩერების გზები ნაცნობია მედიცინის მეცნიერებისთვის
თემა იმდენად ვრცელია, რომ სრულად დასაბეჭდად , ალბათ, 20 ნაწილი მაინც დასჭირდებოდა .მრავალნაწილიანი ძვალ-სახსართა სისტემა , თავისი ყველა--- სახსრის დაავადებით უკვე წარმოდგენილი მაქვს სხვა სტატიაში. . აქ ძირითადად, სიმაღლეში ზრდის შეფერხების ირგვლივ ვისაუბრებ, თანამედროვე ევროპული სტანდარტებით. თუმცა , საუკუნის პრობლემას ------მეტაბოლიზმს , ბუნებრივია, გვერდს ვერ ავუვლი. ორსული ქალის შარდი, ხშირად, დიდი რაოდენობით შეიცავს პლაცენტაში გამომუშავებულ პროლინს. ამაზე აქცენტირება ძალიან ხშირად არ ხდება. სიმაღლეში პათოლოგიურად ჩამორჩენილი ბავშვების განხილვის დროს, თუნდაც ეს ერთი წინადადება აკადემიურად რ ომ განვაშტოვო, ძალიან სამწუხაროდ , ორსულ ქალზე მეთვალყურე გინეკოლოგის და ამ ბავშვის პედიატრის პასიურად შესრულებული პასუხისმგებლობა უკვე გამოიკვეთება. რადგან, ბავშვი პათოლოგიურად დაბალი , რომ არ დარჩეს , ამის პროფილაქტიკა და მკურნალობა , ორსული ქალის კალასიკური სამედიცინო მეთვალყურეობიდან იწყება. თუმცა ამაზე საუბარს აზრი ეკარგება მაშინ, როცა, თუნდაც ფოლის მჟავის დასტანდარტება ორსულ ქალებში, ამ ქვეყანაში ძალიან გვიან დაიწყო. როცა ორსულობაში დროულად მიცემული ბე 9 ვიტამინი, არის სრული გარანტი იმის, რომ ქრომოსომული აბერაციების , დეფექტური ჩანასახების და დისემბრიოგენეზის შემააერთებელქსოვილოვანი სტიგმების რიცხვი მინიმუმადე დაიყვანოს. ანუ დროულად მიცემულმა ფოლის მჟავამ , სხვა საშუალებებთან ერთად, შეიძლება განვითარების მანკის და ჩანასახოვანი სიმახინჯის აღკვეთა მოახდინოს. თეთრზე თუ არ ვთქვით თეთრიაო და პირიქით, ოჯახური ტრაგედიების რიცხვი კიდევ გაიზრდება. პროფილაქტიკური მეთოდების უმწეობაა, როცა მდგომარეობა მემკვიდრეობითი პათოლოგიის სახეს მიიღებს ----ჰიპოფიზარული ნანიზმი ან ქონდროდისტრფია ან სხვა უფრო ძლიერი დარღვევა გამოიკვეთება ან ბავშვი თუნდაც თანატოლებთან შედარებით ძალიან დაბალი იქნება . მთელი ცხოვრება ფსიქოლოგიური კომპლექსები დატანჯავს პრობლემურ ბავშვს . ნორმალურ სოციალურ გარემოში არ უნდა შეწუხდს კომპლექსებით. მაგრამ , ჩვენ პოსტსაბჭოთა საზოგადოება ვართ, გამორჩეული--------- კოპლექსების თაიგულებით, ჩამშრალი ემპათიით, ერთგულების დეფიციტით, ანემიური გრნობებით, ხამური გაოცებით, სულდაჩეხილი ცინიზმით; აღზრდის და კულტურის დიდი დეფექტებით. ამ საზოგადოებაში რეალური პროფესიონალიზმი იდეალიზმია. არაპროფესიონალიზმს რომ სისტემური უარყოფა ჰქონდეს ,ამდენი საოჯახო ტრაგედიებიც არ იქნებოდა. მითუმეტეს , სიმაღლეში ჩამორჩენილი და მათ შორის გენეტიკური დამღით დასტატისტიკებული ბავშვების ნაწილი , რომელთა შველაც ნამდვილად შეიძლებოდა ან გაუმჯობესება მაინც, განსაკუთრებული მაღალი გონებრივი მონაცემებით და უნივერსალური ფსიქოლოგიური ღირსებებით გამოირჩევიან. თუმცა დაავადების ვერმართვის დროს ეს თვისებები ბოლომდე არ ვლინდება. ამ წინადადებაში საუბარი მქონდა არა სიმაღლეში მცირედ ჩამორჩენილ ბავშვებზე , არამედ გენეტიკურ პათოლოგიებზე, როცა ბავშვი პათოლოგიურად დაბალი რჩება. უკვე ირყევა მყარი მითები მსოფლიო მედიცინაში და თანამედროვე, გონიერი ექიმების ხელში , დამსხვრეული ფერმენტების პოპულაცია, შეიძლება რამდენიმე თაობას გადაახტეს დარღვეული ამინომჟავეური გრაფიკების დინამიკის გასწორებით . ანუ ამ დეფექტური ბავშვის მეტი შველა შეიძლებოდა, მაგრამ ამის პროფილაქტიკა ქალის ორსულობამდეც უნდა დაწყებულიყო. ყველა დაავადებას ი წვევს ------დარღვეული ამინომჟავეური გრაფიკები და დაზიანებული ფერმენტები, რომლებიც პრობლემურ ღვიძლში წარმოიქმნებიან. სანამ ამ ქვეყანაში ღვიძლის ფუნქციებს 4 პარამეტრით შევაფასებთ, როცა ევროსტანდარტით ღვიძლს 500ზე მეტი ფუნქცია აქვს, ამის აღქმა ვერ მოხდება. სისხლწარმოქმნა ძვლის ტვინსა და ელენთაში ხდება, მაგრამ ყველა ეს რეაქცია, ისევე როგორც სხვა რეაქციების ჯაჭვები ღვიძლში მიმდინარეობს. ამიტომ, თუ დედას ან ანემია აქვს და ჰემოგლობინი თუნდაც ერთხელ დაკლებია ან სისხლის სხვა პრობლემაა , მითუმეტეს სისხლის დაავადება ან ნაღვლის ბუშტის პრობლემა , ღვიძლზე რომ არაფერი ვთქვათ , მის შვილს ადვილად ექნება ძვალთან დაკავშირებული ნებისმიერი დაავადების შანსი. არცერთი პათოლოგია, ღვიძლის ფარხმლის დაყრის გარეშე არ ხდება. ჯანმრთელი ბავშვი რომ გაიზარდოს, პედიატრს ევალება მისი მრავალმხრვი შეფასება. უპირველესია ბავშვის კონსტიტუციის ტიპის დადგენა. რაც ექიმს სამუშაო პროგრამას უყალიბებს. რომელი კონსტიტუციური ანომალიაც აქვს ბავშვს, ისე განვითარდება მისი ცხოვრება და დაავადებები. კოსტიტუციური ანომალიების გრაფიკი ბევრჯერ წამოვადგინე. დიათეზიც კონსტიტუციური ანომალიაა. ალერგიას ექიმი ვერ მოარჩენს თუ კონსტიტუციური ანომალიის სტრუქტურიდან არ შეაფასებს პაციენტს . კონსტიტუცია ამ შემთხვევაში გლობალური მცნებაა. ის შეიცავს ბავშვის ჰისტოლოგიურ, მორფოლოგიურ, ანატომიურ, გენეტიკურ ნიშნების ერთობლიობას, მშობლების გენეტიკურ დომინანტებს, მუცლადყოფნის ფიზიოლოგიურ, ფსიქოლოგიური დარღვევების შედეგებს, გარემო ფაქტორების მიმღებლობის სიმწიფეს და კიდევ უამრავ ფენომენს, რაც აყალიბებს ინდივიდუალურად ადამიანის ტიპს , რომელიც თავისი ინდივიდუალიზმით ხასიათდება სამყაროსთან ადაპტაციაში. ამ ფაქტორის ინდივიდუალურ დასტატუსებაში უდიდესია გარშემომყოფი ადამიანების და მოვლენების განწყობა და რაც მთავარია კვების ხარისხი. მაგალითად , დადგენილია მსოფლიო მედიცინაში,რომ ენდოკრინული ნანიზმი ანუ ზრდის ძლიერი, მეორადი შეჩერების ტიპი --- ჯუჯობამდე , ყოველთვის კვებისმიერი დისტროფიის გამოა. ზრდის ასეთი დამუხრუჭება უფრო მეტია ბავშვებში, რომლებსაც აღენიშნებათ--გერტერის ინფანტილიზმი ა ნ გულის მიტრალური ნანიზმი , რომელიც თანდაყოლილი გულის მანკია. მაგრამ, როგორი ტიპიც არ უნდა იყოს ზრდის პათოლოგიური შეჩერება , არ არსებობს ვარიანტი , რომ ყველას თანდაყოლილი რაქიტი არ აღენიშნებოდეს. აქვე კიდევ შეგახსენებთ, რომ ყველა ბავშვს ახალშობილობაში, 4 თვეზე მაინც, უნდა გაუკეთდეს კარდიოექოსკოპია. რადგან ზოგი გულის მანკი გამოკვეთილი ჩივილებით არ გამოირჩევა. ასევე უნდა გამოირიცხოს სხვა ორგანოების ანატომიური დეფექტები. ბავშვს თუ სადმე ანატომიური დეფექტი აქვს, მისი სასიცოცხლო ტალღა აცდენილია ამ განზომილების კანონზომიერ დინამიკას. მას სპეციფიკური დახმარება სჭირდება პედიატრის მხრიდან. თირკმლებში ან გულში ოპერაციის შედეგად დეფექტის მოშორება ბოლომდე გაჯანსაღებას არ ნიშნავს. ბავშვის იმუნოლოგიაში, ჰისტოლოგიაში, ბიოქომიაში და ფსიქოლოგიურ შრეებში ეს დეფექტი სამუდამოდ ჩაწერილია და ის, ფონად, პრობლემებს ყოველთვის ამძაფრებს. სტატიაში რაქიტზე დეტალურა დ მაქვს ახსნილი ბავშვთა მეტაბოლიზმის რღვევის დათანამედროვე რაქიტის დეტალები. სამწუხაროდ, რაქიტის თანამედროვე ვარიაცია და მისი ახსნა და გაფრთხილება ჯერ არ არის დანერგილი მასიურად . ეს რომ დაბალანსებული იყოს , სამკურნალო ხარისხის დონეზე, ბავშვთა ავადობა და სიკვდილობა ბევრად შემცირდებოდა. ბევრს ატყუებ ს ის , რომ რაქიტმა ვარიაცია განიცადა . ამ ეპოქაში, აღარ აქვ თ რაქიტიან ბავშვებს კვადრატული თავის ქალები და ოსმაგვაერი ფეხები. ამ საკითხის პროგრესულ ხარისხში დაუნერგავობამ, საზოგადოების ტრაგედიები გამოიწვია. რადგან, რაქიტი არის მეტაბოლიზმის მოშლის სრული თაიგული. დღეს ის უფრო ხშირად გავრცელებულია, ვიდრე გასაბჭოების პერიოდის მშიერ და კახექსიურ ბავშვებში .რაქიტმა ინტელექტუალური და ვიზუალური მიმიკრია განიცადა. ის ძნელი გამოსაცნობია, თუ ექიმს დიდი გამოცდილება არა აქვს. სამწუხაროდ, კონკრეტულ ჩივილზე ხდება ხან ორიენტირება და ბავშვის მომავალი ჯანმრთელი ცხოვრება ინგრევა. მაგალითად,ხშირად, ატიპური რაქიტის ფონზე გამოხატული კუჭ-ნაწლავის პრობლემის გამო დანიშნულია მხოლოდ კუჭნაწლავი ს ლოკალური მედიკამენტები. არ არის გათვალისწინებული, რომ ამ შემთხვევაში, ამ ნაწლავური დისკომფოტის მიზეზი------------- თავად ატიპური რაქიტია, თავისი კლასიკური -------სინდრომით------შეწოვის პროცესის დარღვევით და ამის გამო წონის დაქვეითებით და ზრდაში ჩამორჩენით. თუმცა ბევრია შემთხვევა ,წონა ნორმაა, მაგრამ სხვა დაზიანებაა. საერთოდ ყველა ასაკში ადამიანის სისტემა ისეა ორგანიზებული, რომ ჩივილი არასოდეს არ მოდის მარტო ლოკალური ადგილიდან. მოცემული სიმპტომის უკან ყოველთვის კრებითი სინდრომია.მის უკან კი ფერმენტები და ჰორმონებია. ლოკალურად ამ ჩივილზე ნამკურნალები დაავადება ,არასოდეს არ მორჩება ბოლომდე მხოლოდ მიიმალება. ლოკალური ჩივილი უნდა განვიხილოდ სისტემურად. ლოკალური ჩივილი ყოველვის სისტემის ნაწილია. ხან რამდენიმე სისტემის ერთად. ეკოლოგია გაურესებულია და ნატურალური კვება არ არსებობს. ნატურალური კვება არსებობს, მაგრამ მცდელობა და განწყობა არ არის მის დასამკვირდებლად. დედას ურჩევნია უცხოური წარწერებით გაფორმებული ქაქია , რომელიც ადვილი მოსამზადებელია, ნატურალურ ინგრედიენტებს ჩაუნაცვლოს. დღეს ვისაც ემართება ------------ინფარქტი, ინსულტი, ანევრიზმა, უეცარი სიკვდილი, სხვადასხვა ორგანოების დაავადებები, სიმსივნეები, სახსრების დაავადებები, გულის დაზიანებები, ქოლესტერინის სიჭარბე, სიმსუქნე, ენდოკრინული დაავადებები, ღვიძლის პრობლემები, ფარისებრი ჯირკვლის დაავადებები და სხვები, რომლებიც მეტაბოლურ სინდრომში ერთიანდებიან-------ყველა ეს ადამიანი ,ახალშობილობიდან ატიპური რაქიტით ავადობდა. მაგრამ, რაქიტის დიაგნოზი მათთვის არ გამოუტანიათ. მინერალური დისბალანსის პათოლოგიური დამღა კი სიცოცხლის ბოლომდე გაყვება და სხვადასხვა დაავადების უშუალო მიზეზი გახდება. მეტაბოლური სინდრომის გული და ღერძი მინერალური დისბალანსია .ნებისმიერ ასაკში , ნებისმიერი მძიმე მდგომარეობის დროს , სიკვდილს ასტატუსებს, მხოლოდ მინერალური ბალანსის ვერაღდგენა . რისი შედეგიცაა -- სიკვდილისწინა მძიმე აციდოზები, ალკალოზები, შეშუპებები, ჰიპოვოლემია და სხვა.რომელთა ვერგამოსწორება სიკვდილის კონსტანტირებამდე მიდის. მეტაბოლიზმის მძიმე მოშლა, იმიტომ არის ყოველტვის ფონად, დღევანდელი პოპულარული დაავადებების დროს, რომ ამ გამოფიტვის საფუძველი ბავშვობის ატიპური რაქიტიდან მოყვება ადამიანებს. არ ავრიოთ ერთმანეთში სიმაღლეში მცირედ ჩამორცენილი ბავშვები და მყარი პათოლოგიები სიმაღლის. მაგრამ მექანიზმები , ბევრი პარამეტრით ერთმანეთს ჰგვანან,მიუხედავად მძიმე პათოლოგიების გენეტიკურად კვალიფიცირებისა. მსუბუქი და მძიმე გენეტიკურად ჩათვლილილილი ჩამორჩენილობები მხოლოდ განსხვავდებიან ამინომჟავების გრაფიკურ სტრუქტურაში დაზიანების სიდიდით. თუმცა, სიმაღლეში მცირედ ჩამორჩენილი ბავშვების,ჩამორჩენის მიზეზები, მყარად დევს ამინომჟავების ცვლის დარღვევაში. რაქიტის ფონი , ყველა, ნებისმიერი ვარიანტის სიმაღლში ჩამორჩენილში მყარად არსებობს .დაუბალანსებელი და უმაღლეს დონეზე ვერ მართული რაქიტი ნიშნავს , სამუდამოდ ხერხემალში გადამტვრეულ ინსულინრეზისტენტობას. რომლის აღდგენის მცდელობა, თანამედროვე უსწორესი მკურნალობითაც ,თითქმის ,მთელი ცხოვრება უნდა გაკონტროლდეს. რის შედეგადაც კორტიზოლისმაგვარი ჰორმონბრიგადირები ვეღარ აკონტროლებენ სასიცოცხლო ჰორმონების გეგმაზომიერ ცვლებს. ეს ბოლოს , ყველაზე მეტად ,ღვიძლის და პანკრეასის ლატენტური დაზიანებით და შედეგად თრომბული ფაქტორების მოშლით გამოიხატება . თუ რაქიტის მკურნალობა მაღალ რანგში არ ავა და სისტემური ეროვნული პროგრამის სახეს არ მიიღებს, ადამიანების სიცოცხლის ხანგრძლივობა ამ ქვეყანაში კიდევ უფრო შემცირდება. რაქიტის მეთვალყურეობის მეთოდები მაღალ დონეზე უნდა ავიდეს . ეს სასიცოცხლოა. თუმცა , დაბალ დონეზეც არ არის დღეს. მარტო დე ვიტამინის გრძელი კურსი, არ არის რაქიტის მეთვალყურეობა და მკურნალობა. მსოფლიოს ყველაზე მაღალი რანგის მეცნიერთა მიერ , კოსმოსური მიწის კვლევით დადასტურდა , რომ კოსმოსური ენერგია და შესაბამისად სიცოცხლე, ადამიანში შემოდის და სიცოცხლის ხანგრძლივობის მიმღები კარიბჭეა-------ღვიძლი,პანკრეასი და ნაღვლის ბუშტი. ყველა--ათასობით ფერმენტი, რომელთაგან რომელიმეს ან რამდენიმეს დეგრადირებააა დაავადებების დაწყების უშუალო მიზეზი, თავისი წარმოქმნის ურთულესი რეაქციების ჯაჭვს ღვიძლში გადის. ეს ხდება პანკრეასის, ჰიპოფიზის და თირკმელზედა ჯირკვლების ჰორმონების ეგიდით. ყველფერს ეს ჰორმონები აკონტროლებენ და წყვეტენ. დაცემინების რეფლექსიდან------კიბოს დამართების ჩათვლით. ამიტომ, სათავო მექანიზმების გაუთვალისწონებლად ლოკალურად არ უნდა დაინიშნოს მკურნალობა .
ზოგ ვარიანტში ბავშვის დაბალი ტანი ,შეიძლება კიდურების განვითარების შეფერხებამ გამოიწვიოს. მაგალითად, არაპროპორციული ტიპის ნანიზმების ჩამონათვალი, მიკრომელიის გამოვლინებებით, ქონდროდისტროფიის და osteogenesis imferfeqtas დროს. ასევე ძალიან სამწუხაროდ, ყოფილა შემთხვევა, დაწერილია ქონდროდისტროფიის გულმტკივნეული დიაგნოზი, მაგრამ როცა ექიმების გაგვიშიფრავს ეს , ქრომოსომული აბერაციების დონეზე ძალიან დეტალურად , პედიატრებს ხან აღმოგვიჩენია ,რომ ეს არ არის ქონდროდისტროფია. არამედ არის ზრდის მეორადი, მოჩვენებითი ჩამორჩენა უპატრონოდ მიგდებული რაქიტის გამო .ხან ეს 25 წლის ასაკში დგინდება და ოჯახის სასოწარკვეთილებაც სახეზეა. თანამედროვე ევროპული და ამერიკული კლასიფიკაციით, ეს მეორადი , მოჩვენებითი ჩამორჩენა უკვე სქემაშია. მაგრამ, კონკრეტული ოჯახის სულიერი ტრაგედია პედიატრიული სფეროს სისტემური გაუმართავობის სახეა. მითუმეტეს, თუ ეს დადასტურდა დაგვიანებით, ზრდასრულ ასაკში. ანუ გამოიკვეთა შემთხვევები, როცა სიმაღლე კრიტიკულად დაბალია , პრეზენტირებულ სტიგმად აღიქმება , მაგრამ, უმართავი რაქიტის გამოა. ბავშვის ორგანიზმის ზრდა ჰიპოფიზის კონტროლი თ ხორციელდება. მისი წინა წილის ფუნქციების მოშლა იწვევს ზრდის აშლილობას. ჰიპოფუნციის დროს არის ჰიპოფიზარული ჯუჯობა ,პატარა , მაგრამ პროპორციული სიგრძით.ასევე სქესობრივი განვითარების პრობლემები, მაგრა მ, ფსიქიკის საკმაოდ კარგი გამართულობა. ჰიპერფუნქციისგან მიიღება გიგანტიზმი ანუ აკრომეგალია. ბავშვის ჯალღუზისმაგვარი ჯირკვალი ანუ ეპიფიზი, ჰიპოფიზის ფიზიოლოგიურ ოპონენტად გვევლინება ზოგ შემთხვევაში და აფერხებს სიმაღელში ზრდას და სქესობრივ განვითარებას. ჯალღუზისებრი ჯირკვლის ჰიპოფუნქცია იწვევს ნაადრევ სქსობრივ მომწიფებას. ბავშვს პირველად სწრაფად ზრდის ,მაგრამ შემდეგ უცებ აფერხებს ზრდას. იწვევს გასუქებას. ასევე, დაბადებიდან უნდა ვაკონტროლოდ ფარისებდი ჯირკვალი. არ უნდა გავითვალისწინოთ არაპროგრესული აზრი, რომ ფარისებრი სრულ განვითარებას სქესობრივი მომწიფების პერიოდში აღწევს. როგორც კი ჩაისახება ბავშვი და სრულქმნა იწყება ამინომჟავეის ციკლში-- ფენილალანინის და თიროზინის ცვლის, ეს ნიშნავს, რომ ბავშვის გონებრივ და ფიზიკურ განვითარებაზე , ამ ორისა და კიდევ სხვათა მეშვეობით , ფარისებრი უკვე საათივით ზუსტად ახორციელებს კონტროლს. საერთოდ, ჩიყვის და მასთან ასოცირებული დაავადებების კონტროლის დროს, ფარისებრს მაღლა თუ ავიხედავთ, მარტო მასზე არ ვკონცენტრირდებით და ფენილალანინის, თიროზინს და სხვა ნივთიერებების ცვლებს გავაანალიზებთ, რომელთა გარეშე ფარისებრს ხელფეხი შეკრული აქვს, უფრო ადრე მოხდება ადამიანების გაჯანმრთელება და სამუდამოდ ჰორმონებზე არ იქნებიან. პოლისემანტიკურია ზრდის შეჩერების მექანიზმი, მაგრამ როგორც ვთქვი, რაქიტის ფონის გარეშე , ქრომოსომული პათოლოგიებიც არ ხორციელდება მძიმე ფორმაში.
მეტაბოლიზმის ამ პათოლოგიური აფეთქების ფონზე , რომელია ის ქსოვილები და ნივთიერებები, რომლებიც ყველზე მეტად ზიანდებიან და ზრდაში მატებას აფერხებენ ?ბუნების და მედიცინის საოცრებაა ის, რომ ამ ნივთიერებების ნაკლებობა ან გადაგვარება, არა მარტო ზრდაში აფერხებს ბავშვებს , არამედ ყველა მძიმე დაავადებების დამართების ,ერთი მთავარი მიზეზი და ერთი მთავარი მექანიზმია . ესენია---გლიკოზამინოგლიკანები. მათი ფუნქციებია-------ქსოვილების ზრდა, რეგენერაცია და გამრავლება. Mucus-----ლათინურად ნიშნავს ლორწოს. ეს ნივთიერებები, შემაერთებელი ქსოვილის ,ლორწოვანი, აუცილებელი შემადგენლობის სასიცოცხლო ნაწილებია. ისინი შედგებიან დისაქარიდებისგან. ასევე,მათ შემადგენლობაშია ---შარდმჟავა. ამ ნივთიერებებს რომ გაეცნობა, გონიერი, მარტივი ლოგიკით მიხვდება, რომ მაგალითად, პოდაგრა, რომელიც ჯერ ამ ნივთიერებების და შემდეგ შარდმჟავას ცვლის მოშლაა , მისი მკურნალობა, მხოლოდ, დიკლოფენაკების და შარმჟავას დამწევი პრეპარატების იმედზე ჯანმრთელობის დაცდენაა. თუ პოდაგრით დაავადებული, გლიკოზოამინოგლიკანების ცვლას არ მოიწერიგებს, მას არასოდეს არ მოურჩება არც ტინიტუსი, არც თავბრუხვევა, არც სახსრები არც შაკიკიდა სხვა . ასევე, უპირობოდ სულ ექნება ინსულტის შანსი. პოდაგრა რაღაც დონეზე ბევრს აქვს. ფეხის ცერა თითის ძვლის დეფორმაცია ამის დასტურია. პოდაგრის თუნდაც პატარა გამოვლინება, ცერა თითის ძვლის დეფორმაციით, მკვეთრი სიგნალი ა ორგანიზმიდან, რომ შინაგანი ფიზიოლოგიური დესტრუქცია დაწყებულია და უახლოე ხანში, რომელიმე ორგანოს დაავადებით გამოვლინდება. უპირველესად კი ღვიძლია წამყვანი. ვაგრძელებ გლიკოზოამინოგლიკანების დახასიათებას. ესენია------ჰიალურონის მჟავა, ქონდროიტინის სულფატი, ჰეპარინის სულფატი, ჰეპარინი და სხვები. . სახსრების და ძვლების დაზიანების მექანიზმებზე ვსაუბრობ და შესაბამისად სიმაღლეში ზრდის შეჩერებაზე. მაგრამ, მკვეთრად დაინახავთ მსოფლიო მედიცინის გრანდიოზული სამეცნიერო კვლევებით დადგენილ იმ საოცრებას, რომ იგივე მთავარი მიზეზი და იმავე ნივთიერებების გადაგვარება იწვევს -გულის, სისხლძარღვების,არტერიების, თვალის, ტვინის ,ღვიძლის და სხვა ორგანოების დაზიანებებს. მუკოპოლისაქარიდები არიან-------კანში, ხრტილებში,ძვალში, შემაერთებელ ქსოვილებში, ლორწოში, ოფლში, შარდში. პირის ღრუ----ლათინურად---cavum oris. მის ლორწოვან გარსში სამი შრეა ანატომიური---------ეპითელური, საკუთრივ ლორწოვანი გარსი და ლორწოსქვეშა ფენა . საკუთრივ ლორწოვანი გარსი არის შემაერთებელი ქსოვილი, რომელიც შეიცავს-------მუკოპოლისაქაროდებს, გლიკოპროტეიდებს და ბოჭ კოების სიტემას-------კოლაგენი, არგიროფილუსი და ასევე უჯრედებს-------------ფიბრობლატებს, მაკროფაგებს, პოხიერ უჯრედებს. გლიკოზამინოგლიკანები რთული,პ ოლისაქარიდებია. ანუ ნახშირწყლებია. ისინი მკვიდრი და მაცოცხლებელი არიან ---------ძვლის, შემაერთებელი ქსოვილის, უჯრედშორისი სივრცეების. მათ წყლის შესრუტვის უნარი აქვთ დაავადებებამდე, ეს ბიოქიმიური რეაქციების სიჯანსაღისთვის უნიკალურია. შემაერთებელ ქსოვილზე როცაა საუბარი, ეს თავისთავად ნიშნავს, რომ ეს ნივთიერებები ყველა ორგანოს ჯანმრთელობას განკარგავენ. რადგან შემაერთებელი ქსოვილი ორგანოთა მაკავშირებელია. გლიკოზამინოგლიკანები სახრის საპოხებია, რომ ჩონჩხმა პლასტუკურად იმოძრაოს. ისინი შედგება ჰექსამამინების , ჰიალურონის მჟავის და სხვა კომპონენტებისგან. გლიკოზამინოგლიკანები ადამიანებში, სასწაულ, სასიცოცხლო და სამოძრაო რეაქციებს ავითარებენ. ჰეპარინის, სულფატირებული გლიკოზამინოგლიკანი, ასევე არის ღვიძლში, კანში და ფილტვის სისხლძარღვებში. ის სიცოცხლისთვის, უჯრედის ჯანმრთელად არსებობისთვის, ორგანოს სიცოცლისუნარიანობისთვის, დააავადებების და მიკრობული ფლორის აცილებისთვის საოცრებებს ახდენს ბიოქომიურ რეაქციებში. ამ ნივთიერებების მექანიზმებს როცა განიხილავ; მეცნიერული კვლევებით აღმოჩენილ, ამ სასწაულს თუ ბოლომდე დააკვირდები, რა მიზანმიმართულად არის ჭკვიანი რეაქციების სახით ჩამწკვრივებული , სამყაროს წარმოშობის გონზე ძალიან ჩაგაფიქრებს. ჰიალურონის მჟავა ადამიანში არის-------ჭიპლარში, სისხლძარღვებში, არტერიებში, ხრტილებში,ძვალში სახსარში, შემაერთებელ ქსოვილებში. თუ ამ საქარიდების სისტემა არ არის მოშლილი ,ადამიანი ვერ მივა ვერც ქოლესტერინის სიჭარბემდე, ვერც არტერიების დაზიანებამდე, ვერც ინსულტამდე და შესაბამისად ვერ გულის სტენტირებამდე .ისინი ყველა ორგანოს უჯრედზე ბატონობენ. ეს არის თანამედროვე მსოფლიო მედიცინის ცოდნის კლასიკა და სანამ ეს არ დაინერგება და არ აღიქმება ყველა დონეზე ,სიკვდილობა , ავადობა და უიმედო მდგომარეობები სულ იქნება. ჰიალურონის მჟავის ცვლის მოშლა, არის ერთი დიდი მიზეზი , გულის დაავადების დროს სტენტირებამდე მისვლაში და საერთოდ, გულის დაავადებების მიღებაში. ეს მჟავა ადამიანის გარდა , სამყაროში მხოლოდ მოლუსკებშია. ბევრი ქრონიკული დაავადების დროს, მოლუსკები ამიტომ ითვლება უნივერსალურ საკვებად. პატარა ბავშვში ქონდროიტინის მჟავის წარმოქმნა სწორი ფიზიოლოგიური რეაქციებით თუ მიდის ძვალსა და ხრტილში, მაშინ მას ჯანმრთელი სახსრები და ზრდის დროს ადექვატურად მზარდი ძვლები ექნება. ასევე ხანდაზმულობაშიც. გლუკოზამინოგლიკანების საუკეთესო სასიცოცხლო ფუნქციებიდან არის-----------უერთდებიან ცილა ანტითრომბინს და თრომბის წარმოქმნა შეჩერებულია ორგანიზმში. ა ნუ ამ ნივთიერებების ადექვატური ბალანსი, თრომბირების , სწრაფი სიკვდილების , უამრავი დაავადებების არდამართების გარანტია. ყველა დაავადების გამწვაების მთავარი მექანიზმი სისხლის მიკროცირკულაციის დარღვევა და შესაბამისად,თრომბირების გაძლიერებაა. ამ მჟავების სრული რიცხვი და სწორი ცვლა , უდიდესი დაცვაა თრომბის წარმოშობისგან და თრომბოემბოლიური გართულებებიდან.
Cac არის კანის უნიკალური კოპმპლექსის მთავარი ნაწილი. ასევე ისაა კანის ქვედა ფენა, კოლაგენი და ელასტინი.. ეს სამი კომპონენტი ქმნის გარეუჯრედულ მატრიქსას, რომელსაც გადამწყვეტი, სასიცოცხლო ნიშნელობა აქვს, ქსოვილების აღდგენაში, სხეულიდან შხამების გამოძევებაში და თავისუფალი,კიბოს რადიკალების შეკავებაში, რომ მათმა არ შეაღწიონ ორგანიზმში. დადგენილია, რომ კიბოს თავისუფალი რადიკალები ,მარტო კიბოს არ იწვევენ. მათი უშუალო მიზეზით იწყება------დიაბეტი ,ჩიყვი.ასევე , კანის, გულის, ღვიძლის და ზოგი რამდენიმე დაავადება. თუ გარეუჯრედული მატრიქსის კომპლექსი პრობლემურია, შხამები და კიბოს რადიკალები ვერ შეკავდება, რომლებიც ორგანიზმისკენ მიდიან. ამ დროს აუცილებლად დაეცემა პაბა ანუ ბე10 ვიტამინი. რომელზეც ვრცლად უკვე ვისაუბრე, ამავე სათაურის სტატიაში. ასევე დაეცემა, ის უამრავი მინერალური , ვიტამინური და მჟავური კომპონენტი, რაც კანის აუცილებელი შემცველი და დამცველია. შესაბამისად, ასეთ პირობებში, ვერასოდეს ვერ მორჩება----- ვერც ვიტილიგო, ვერც დერმატიტი, ფსორიაზი და ალერგიები . ამ ფონზე კანის სიმსივნეები და საერთოდ სიმსივნეები ადვილად დამკვიდრდება. ამ გარეუჯრედულ მატრიქსის სისტემაში, შედის ჰიალურონის მჟავა , რომელიც დაბერების საწინააღმდეგო მთავარი მარკერია. ეს კომპლექსი თუ ძლიერ ბლანტია და მცირედ კუშვადი, სახსარი და ძვალი ხანდაზმულობაშიც მტკიცეა .მაგრამ, რაც კარდინალურად მნიშვნელოვანია და სიცოცხლის ხანგრძლივობის ადვილად დამჭერია, ეს მნიშვნელოვანი სამედიცინო ფაქტი არის ის, რომ თუ ეს კომპლექსი ჯანსაღია, მაშინ ადამიანს არ დაემაერთება არცერთი მძიმე დაავადება და არც კიბო. ეს მთავარი სასიცოცხლო მომენტია, რისი გააზრება ჯერ მედიცინაში ყველა დონეზე არ მომხდარა. ამის გამო, ხან დაავადებების მკურნალობა, არასწორ კონტექსტში, არასრულფასოვნად და პაციენტისთვის დამზიანებლად ხდება. მაგალითად, თუ ქიმიის გაკეთების შემდეგ , მალე გარდაიცვლება პაციენტი, ესე იგი ამ კომპლექსის მართვა საერთოდ არ მომხდარა. ეს კომპლექსი ოდნავ მოსულიერებული თუ არ არის, ქიმიას პაციენტის ღვიძლი ვერ გაუძლებს. ეს კომპლექსი არა მარტო კანში და სახსრის ხრტილშია, არამედ ----------გულის სარქვლებში, ფილტვებში,საძილე და გულის არტერიებში, ღვიძლში, ფილტვში, თვალში. სახსრის, კანის და ძვლის მკვიდრი, უნიკალური, სასიცოცხლო ელემენტების სისტემა რომ ირღვევა , მაშინ ხდება სხვადასხვა ორგანოების დაავადებები. ყველა ორგანოს დაზიანებაში, მთავარი ამ ნივთიერებების მოშლაა ანუ სახსრის , კანის და ხრტილის მკვიდრი ნივთიერებების.ამის გათვალისწინება რომ არაა დანერგილი, ამიტომ ვერ ხდება ეგზემის, ფსორიაზის, ვიტილიგოს და სხვა დაავადებების მორჩენა. თუ ეს სისტემა ბალანსირებული და მტკიცეა, ორგანოებზე მეტაბოლური შლაკები არ დალაგდება .მაგალითად , სისხლძარღვებში არ ჩალაგდება ჭარბი ქოლესტერინი და თრომბული მასები. შესაბამისად ,არ დეფორმირდება არტერიები და აღარ იქნება--------ტინიტუსი, თავბრუხვევა, წნევა, შაკიკი და სხვა. ადამიანის ყველა წუხილი, ჩივილი და პრობლემა დეფორმირებული, დათრომბილი და დაშლაკული არტერიებიდან იწყება. მაგალითად, დეპრესიას რამდენიმე მიზეზი აქვს. მთავარი მიზეზი კი ,თუნდაც უმნიშვნელოდ ფორმაშეცვლილი და დაშლაკული არტერიის თრომბოზია. არტერიის ამ დეტალების ,დასკვნაში გამოტანა კვლევისას, ხშირად არ ხდება და მარტო სიმსივნეებზეა აქცენტები. ოდნავფორმაშეცვლილი არტერიებიდან კი იწყება ადამიანების დისკომფორტები და დაავადებები. ანუ თუ სახსრის , კანის და ძვლის კომპლექსი ნორმაში გაქვთ და მასში სასიცოცხლო რეაქციები სჭარბობს მაინც პათოლოგიურს, ეს იმას ნიშნავს , რომ სხვა ორგანოები არ დაგიზიანდება და არ გადაგიგვარდება. ამიტომ არის ყველა მძიმე დაავადების დროს, მათ შორის კიბოს დროს, სახსრის ჩივილი და პრობლემა .სახსრის და ძვლის მკვიდრი ნივთიერებები , როგორც სახსარს და ძვალს ამტკიცებენ, ისევე ამტკიცებენ---------გულს, ფილტვებს, სისძლძარღვებს, არტერიებს და სხვა. არტერიების, კაპილარების და სისხლძარღვების რეალური გადრეკადება, ამ მექანიზმების გამოსწორებით იწყება. ეს არის ინსულტის, ინფარქტის, ანევრიზმის, უეცარი სიკვდილის, პერფორაციის მთავარი პროფილაქტიკის საიდუმლო. ზრდაზ ე რომ რამე გაიგოს ადამიანმა, მას, შემაერთებელ ქსოვილზე , რომელიც ძვალ-სახსართა თერაპიულ არეალში განიხილება წარმოდგენა უნდა ჰქონდეს. ყველა როგორც სასიკვდილო და მძიმე, ასევე ქრონიკული დაავადებები აქ ლოკალიზდება. მაგალითად, რევმატიული ართრიტი, მგლურა და ასე შემდეგ. შემაერთებელი ქსოვილი აკეთებს---------მყესებს, იოგებს, კაფსულებს. ეს ქსოვილი , როგორც ავღნიშნე, ორგანოებს აკავშირებს, რადგან ორგანოებს შორისაა გადაჭიმული. ისინი ანატომიურად, ჯირკვლების საფუძვლებად დგანან. კიბო ლიმფის გზით განიტოტება. ჯირკვლების მდგომარეობაა ამის მაცნე ორგანიზმში. ეს ყველაფერი კი, ძვლის, სახსრის და შემაერთეველი ქსოვილის დაზიანების გარეშე არ განხორციელდება.ძვლის და სახსრის უნიკალური სასიცოცხლო სისტემა ანუ მისი ნივთიერებები თუ არ დეგრადირდა, კიბო არ მანიფესტირდება. კიბო არ დაგემართება. კარგი ონკოლოგი მეტასტაზს, პირველად ძვალში აკვირდება. შემაერთებელი ქსოვილების ფუნქციებია1------ტროფიკა ანუ უჯრედის მომარაგება საკვებით. უჯრედის დაცვა, ანტისხეულების წარმოშობა და ფაგოციტოზი. -აღდგენის და გაცოცხლების ფუნქცია. გლიკოზამინოგლიკანის 4 ჯგუფია. ჰეპარანსულფატი, დერმატანსულფატი, ქონდროიტინსულფატი, კერატანსულფატი. დერმატანსულფატი მყესში და იოგშია. ქონდროიტინსულფატი ხრტილშია. კერატანსულფატი თვალის რქოვანაშია. ჰეპარანსულფატი , ორგანოების უჯრედების მემბრანაშია . ადრეც მითქვამს ,მაგალითად ქალის საშოში ბაქტერიასთან ბრძოლა ვაგინალური სანთლით-----უმწეობაა. ბაქტერიული ფლორით სხვადასხვა ორგანოს დაბინძურებას სხვადასხვა რამდენიმე მექანიზმი აქვს. ისიც რომ განზე გადავდოთ, რომ დაბინძურებული სისხლი და ლიმფა სანამ მათი ასენიზაცია არ მოხდება იმუნიტეტის აწევით-, ისევ მოიტანს ახალ წრეზე ახალ ბაქტერიებს. ასეც ხდება--------ბაქტერიის რამდენიმე სახეობა ქმნის ---ჰიალურონიდაზას. დაბალი იმუნიტეტის ფონზე , პათოლოგიური ანთებადი მდგომარეობის დროს, ის ჰიალურონის ?