"გული მატკინეს, ინტერნეტ სივრცეს რომ გადავხედე... ჩემი შვილი ასეთი აღელვებული და განცდებში არ მინახავს, თუმცა მადლიერი ვარ" - რას ჰყვება ილია სულამანიძის დედა მძიმე ფინალის შემდეგ?
არიზის ოლიმპიადაზე, გუშინ კიდევ ერთმა ქართველმა სპორტსმენმა მოიპოვა ოლიმპიური ჯილდო. ილია სულამანიძე ვერცხლის მედლის მფლობელი გახდა.
ამ დროისთვის ეს საქართველოსთვის მესამე მედალია - ძიუდოისტი ლაშა ბექაური ოლიმპიური ჩემპიონი მეორედ გახდა და პირველი ოქროს მედალი მოუტანა ქვეყანას. პარიზის ოლიმპიადაზე პირველი ვერცხლის მედალი მსოფლიოს სამგზის ჩემპიონმა, ტატო გრიგალაშვილმა მოიპოვა.
ძიუდოისტი ილია სულამანიძე (100 კგ) ოლიმპიური თამაშების ფინალში აზერბაიჯანელ ათლეტს, ზელიმ კოცოევს დაუპირისპირდა და სამწუხაროდ დამარცხდა. მთელი ბრძოლა ქართველს მიჰყავდა, ბოლო წამებამდე ვაზარით იგებდა კიდეც, თუმცა ბოლო 12 წამში მიღებული გაფრთხილებების გამო ის შეხვედრიდან მოხსნეს. საზოგადოება დღემდე მსჯელობს, რამდენად სამართლიანი იყო მსაჯი.
როგორც ილიას დედა, მანანა გოჩელაშვილი აცხადებს, მსაჯის გადაწყვეტილება ამ დროისთვის გასაჩივრებულია.
- ქალბატონო მანანა, გილოცავთ შვილის წარმატებას. ილიასთვის ეს პირველი ოლიმპიადა იყო და ვერცხლის მედლით ბრუნდება სამშობლოში...
- შვილის თამაშებს საერთოდ ვერ ვუყურებ. ახლა მით უმეტეს. იმ დღეს ილია, რომ თამაშობდა სალოცავზე მივდიოდი, ფეხი დამიცურდა და ნახევარი დღე საავადმყოფოში გავატარე. საღამოს კიდევ გული გვატკინეს, მაგრამ არა უშავს წინ არის ყველაფერი.
- რას გულისხმობთ, ოქროს მოლოდინი ჰქონდათ ილიასგან...
- ინტერნეტ სივრცეს რომ გადახედოთ, იმათ უფრო მატკინეს გული. დავანებე თავი ყველაფრის წაკითხვას. მსაჯის დანაშაული იყო, უნდა მიეცათ იპონი და თამაში დაემთავრებინა. ასე წერენ, ვინც იცის. გასაჩივრებულია და ვნახოთ რა იქნება.
- მას შემდეგ, ილიას თუ ესაუბრეთ, როგორია მისი ემოციები...
- ძალიან ცოტა ხანი გვესაუბრა, ვინერვიულეთ ძალიან. ჩემი შვილი ასეთი აღელვებული და განცდებში არ მინახავს. ალბათ ნახავდით ტატამიდან რომ გამოვიდა რა დღეში იყო. ყველა სიხარული ამ ნერვიულობამ გადაფარა. ილია რომ გვესაუბრა, გვითხრა, არ ინერვიულოთო. არც შევიტყვე მასთან ჩემი ნერვიულობა, ფსიქოლოგიურად უნდა გავაძლიეროთ.
- ახლა როგორ გრძნობთ თავს, როგორია თქვენი ჯანმრთელობის მდგომარეობა ტრავმის შემდეგ?
- უკეთესად, მაგრამ ჩემს შვილს აეროპორტში ვერ დავხვდები, როგორც შეეფერებოდა... სახლში ვიქნები.
- ილია დინჯია მის ასაკთან შედარებით. არ აქტიურობს სოციალურ ქსელში, არ უყვარს მედია...
- 5 წლის იყო მამამ რომ ძიუდოზე შეიყვანა. ძალიან შრომის მოყვარე და დისციპლინიანი იყო, ყველაფრით გაწონასწორებული. ერთ ინტერვიუში ამბობს, არც ისე კარგი მოსწავლე ვიყავიო, მასწავლებლებმა საყვედური გვითხრეს, ეს როგორ თქვაო. ძალიან ნიჭიერი იყო, განსაკუთრებულად უყვარდა მათემატიკური საგნები. ბავშვობიდან სერიოზულობით გამოირჩეოდა. პატარაობიდანვე შეგეძლო აზრს შეკითხოდი და მისი რჩევით გესარგებლა.
- მუსიკაზე თქვენ შეიყვანეთ, ძალიან კარგად უკრავს პიანინოზე. სადაც ინსტრუმენტს ნახავს, ყველგან უკრავს.
- მამას და მამიდას მუსიკალური განათლება აქვთ, გენეტიკურად აქვს ილიასაც ეს. სასწავლებელში არ უსწავლია, ძიუდოს გამო ამდენი დრო არ ჰქონდა. კერძო მასწავლებელთან შევიყვანე, ჩემი ორივე შვილი ილია და შაკო, ჩვენი მეზობელი იყო, ძალიან კარგი ადამიანი. გასამრჯელოს გარეშე ასწავლიდა. ერთხელ ილია და შაკო გაკვეთილზე რომ იყვნენ, მასწავლებელს მეგობარი მოსვლია სტუმრად. 20 წუთით გვერდზე გავიდნენ საუბრობდნენ. შემდეგ გამოსულა და უთქვამს, დასრულდაო გაკვეთილი, ილიას უკითხავს, 20 წუთი ლაპარაკობდით, ეგ დრო დაგვიმატეთო. იცინოდა მასწავლებელი, არ გვაპატია დროის გაცდენაო. ღია კარის დღეზე ორივე ძმა არაჩვეულებრივად უკრავდა. ილია თითქმის ყველა საკრავზე უკრავს.
- ილიას ძმაზე, შაკოზე მოგვიყევით...
- ილია და შაკო ერთ კლასში სწავლობდნენ, ერთი წელია მათ შორის სხვაობა. შალვა 24 წლის არის, ილია 23-ის. ერთ კლასში შევიყვანე, ძალიან კარგ სკოლაში სწავლობდნენ და არაჩვეულებრივ კლასში მოხვდნენ. შაკოც ძიუდოისტი იყო, ორივე ძმა კარგად მიდიოდნენ, მაგრამ შაკოს ხელი მოსტყდა, შემდეგ ქირურგიული ჩარევა დასჭირდა და დრო გაუცდა. ორივემ პოლიტექნიკური უნივერსიტეტი დაამთავრეს, შაკომ კი ფიტნეს აკადემია. შაკოც ძიუდოში ცნობადი სპორტსმენია, რომ გამართლებოდა და ტრავმა არ მიეღო, ძალიან კარგი ემოციები ჰქონდა.
- ოჯახის ემოციები როგორი იყო გუშინ?
- მე გვერდით ოთახში ვიწექი მოტეხილი ფეხის გამო. მთელი მისი სამეგობრო მეორე ოთახში უყურებდნენ. მამამისი ხმას ვერ იღებს, ეგრევე ფითრდება. ხანდახან რომ შევხედავ, მეშინია რამე არ დაემართოს. .
- ქალბატონო მანანა, ილიასთვის ხომ ეს პირველი ოლიმპიადაა და უკვე ასეთი წარმატებით ბრუნდება...
- რა თქმა უნდა, მადლობა უფალს, მაგისთვის მივდიოდი ტაძარში. მაგრამ როდესაც ასეთი სიტუაციაა, რომ ყველა წერს, იპონის მერე უნდა დაემთავრებინა, ძნელია. თორემ სპორტსმენები ილიაზე მეტი დამსახურების და ასაკის არიან და ბრინჯაოც ვერ აიღეს. ყველას მადლიერი ვართ, მწვრთნელების, ხალხის, მეტირება ისეთი დადებითი ემოციები მოდის. ხანდახან ვფიქრობ, ამ ხალხს ჩემზე მეტად ხომ არ უყვართ ჩემი შვილი-მეთქი. ეს არის ყველაზე დიდი ბედნიერება და ჩვენი გამარჯვება. ყველა დედა იყოს ამ ქვეყანაზე ბედნიერი და მაშინ ვიქნები მეც ბედნიერი.
