"ბატონო, გორბაჩოვ! დაანგრიეთ ეს კედელი!" - როლანდ რეიგანის მიერ, ბერლინის კედელთან წარმოთქმული ისტორიული სიტყვიდან 37 წელი გავიდა

ბერლინის კედლის გამოსვლა წარმოთქვა შეერთებული შტატების პრეზიდენტმა რონალდ რეიგანმა დასავლეთ ბერლინში 1987 წლის ივნისში. გამოსვლა საყოველთაოდ ცნობილია შუა ნაწილის საკვანძო ხაზით: „ბატონო გორბაჩოვ, დაანგრიეთ ეს კედელი!“. რეიგანმა მკაცრად მოუწოდა კომუნისტურ რეჟიმს მიეცა თავისუფლება ხალხისთვის. რეიგანის პრეზიდენტობის ვადაში 1981-1989 წლებში, სსრკ-ზე ძლიერი და პრინციპული ზეწოლა ხორციელდებოდა. შიგა არეულობების ფონზე, დასავლური დემოკრატიული სამყაროს წნეხი ეფექტური აღმოჩნდა. 1989 წლის ნოემბერში ბერნლინის კედელი დაეცა, ხოლო 1991 წელს სსრკ-მ არსებობა შეწყვიტა.

მეორე დღეს, The New York Times-მა გამოაქვეყნა რეიგანის სურათი პირველ გვერდზე, სათაურის ქვემოთ: „რეიგანი მოუწოდებს გორბაჩოვს ბერლინის კედელი დაანგრიოს“

გამოსვლა "დაანგრიეთ ეს კედელი" არ იყო პირველი შემთხვევა, როდესაც რეიგანი ბერლინის კედლის საკითხს შეეხო . 1982 წლის ივნისში დასავლეთ ბერლინში ვიზიტისას მან თქვა: ”მე მინდა დავსვა საბჭოთა ლიდერებს ერთი შეკითხვა: რატომ არის კედელი იქ?”. 1986 წელს, კედლის აშენებიდან 25 წლის შემდეგ, დასავლეთ გერმანიის გაზეთ Bild-Zeitung- ის საპასუხოდ , როდესაც კითხულობდა, როდის შეიძლებოდა კედლის მოხსნა, რეიგანმა თქვა: „მოვუწოდებ პასუხისმგებელ პირებს, დაანგრიონ ის“. .

გამოსვლამ გამოიწვია კამათი რეიგანის ადმინისტრაციაში, რამდენიმე უფროსი თანამშრომელი და თანაშემწე, რომლებიც ურჩევდნენ ამ ფრაზის წინააღმდეგ და ამბობდნენ, რომ ყველაფერი, რაც შეიძლება გამოიწვიოს აღმოსავლეთ-დასავლეთის შემდგომი დაძაბულობა ან პოტენციური უხერხულობა გორბაჩოვისთვის, რომელთანაც პრეზიდენტმა რეიგანმა კარგი ურთიერთობა დაამყარა, უნდა გამოტოვოთ. ამერიკელი ჩინოვნიკები დასავლეთ გერმანიაში და პრეზიდენტის მოხსენების ავტორები , მათ შორის პიტერ რობინსონი , სხვაგვარად ფიქრობდნენ. რობინსონის გადმოცემის თანახმად, ის გაემგზავრა დასავლეთ გერმანიაში, რათა შეემოწმებინა სიტყვის პოტენციური ადგილები და მიიღო საერთო აზრი, რომ დასავლეთ ბერლინელთა უმრავლესობა ეწინააღმდეგებოდა კედელს. მიუხედავად იმისა, რომ რეიგანის კედლის მოხსნის მოთხოვნაზე მცირე მხარდაჭერა მიიღო, რობინსონმა ეს ფრაზა სიტყვის ტექსტში შეინახა