ოცნების ჩადრი...
მამძიმებს სევდა, მერევა დარდი...
ამ გაზაფხულის ყოველ საღამოს...
ამეფარება, ოცნების ჩადრი...
და მელოდიას, ვუსმენ საამოს...
შენ რომ გიყვარდა, ჟღერენ ჰანგები...
და უმიზეზოდ მოდიხარ ისევ...
ცეკვავ, სარკმლის წინ, წვიმად გაჩნდები...
ცეკვავ, სარკმლის წინ და შენსკენ მიწვევ...
მე კი მოვდივარ, ძალმიძს ცდუნება...
შენეულ რელსებს, ვეღარ ველევი...
და ასეთია, ჩემი ბუნება...
თუკი მომხვიე, თბილი ხელები...
აღარ წახვიდე, დე იყოს ღამე...
ბნელი, რომელიც, მხოლოდ ჩვენია...
ნუ დადუმდები, მითხარი რამე...
რომ უშენობა, შემომრჩენია...
კვლავ მენატრება შენი, თითები...
იყო დრო, როცა მიჭირდა მოცდა...
წარსული წლებიც, როგორც მითები...
რეალობისთვის, დამთავრდა მორჩა...
მაგრამ მე მაინც, მთრგუნავს, ცდუნება...
შენ სახლობ, ჩემი გულის სიღრმეში...
თუ ასეთია, ჩემი ბუნება...
ალბათ, მალევე გავხდები, ლეში...
შენ რომ გიყვარდა, ჟღერენ ჰანგები...
და უმიზეზოდ მოდიხარ ისევ...
ცეკვავ, სარკმლის წინ, წვიმად გაჩნდები...
ცეკვავ, სარკმლის წინ და შენსკენ მიწვევ...
წყარო: poezia.in
