ჩვენ ყველაფერს მოგვიანებით ვგეგმავთ, თითქოს "სხვა დრო" ჩვენია... ხშირად კი ყველაფერი გვიანია

როგორც იქნა, დაიწყო ახალი დღე და... უკვე საღამოს ექვსი საათია.

ორშაბათი ძლივს დადგა და უკვე პარასკევია.

... თვე უკვე დასრულდა.

... და წელი თითქმის მიიწურა...

უკვე გავიდა ჩვენი ცხოვრების 40, 50 თუ 60 წელი.

...დავკარგეთ მშობლები, მეგობრები და ჩვენ ვხვდებით, რომ უკვე გვიანია

დროში უკან დაბრუნება...

მაშ ასე... ვეცადოთ და, მიუხედავად ყველაფრისა, დარჩენილი დროით დავტკბეთ...

მოდით, დავკავდეთ აქტივობებით, რომლებიც მოგვწონს...

მოდით, ნაცრისფერი ავაფერადოთ...

მოდით, გავიღიმოთ ცხოვრებისეულ წვრილმანებზე...

და მიუხედავად ყველაფრისა, განვაგრძოთ სიმშვიდით ტკბობა, რაც ამ დროისთვის დაგვრჩა.

ამას მოგვიანებით გავაკეთებ...

სხვა დროს ვიტყვი...

სხვა დროს მოვიფიქრებ...

ჩვენ ყველაფერს მოგვიანებით ვგეგმავთ, თითქოს "სხვა დრო" ჩვენია.

ჩვენ არ გვესმის, რომ:

"სხვა დროს" ყავა გაცივდება...

"სხვა დროს" პრიორიტეტები შეიცვლება...

"სხვა დროს" ხიბლი დაიკარგება...

"სხვა დროს" ჯანმრთელობა სუსტდება...

ბავშვები გაიზრდებიან...

მშობლები დაბერდებიან...

დაპირებები დავიწყებულია...

დღე ღამე ხდება...

ცხოვრება სრულდება...

"სხვა დროს"; ხშირად გვიანია....

ასე რომ... არაფერი გადავდოთ შემდეგისთვის, რადგან:

შეიძლება დავკარგოთ საუკეთესო მომენტები,

საუკეთესო გამოცდილება,

საუკეთესო მეგობრები,

საუკეთესო ოჯახი, რომლებიც დიდი ხანია გველოდებიან...