შემოსავლის რა ნაწილს ხარჯავენ საცხოვრებლელზე ევროპაში?

ევროპაში საცხოვრებელზე ხარჯული ნაწილი ქვეყნიდან ქვეყანაზე განსხვავდება და ასევე დამოკიდებულია სხვადასხვა ფაქტორებზე, როგორიცაა ცხოვრების დონე, ქალაქის ცენტრში ან გარეუბანში ცხოვრების საფასური, და ზოგადად ქვეყნის ეკონომიკური მდგომარეობა. თუმცა, ზოგადად, ევროპაში საცხოვრებელზე ხარჯული ნაწილი შეიძლება იყოს 20%-დან 40%-მდე, ზოგიერთ ქვეყანაში კი ეს მაჩვენებელი კიდევ უფრო მაღალია.

ევროპაში საცხოვრებელზე ხარჯული ნაწილი ქვეყნიდან ქვეყანაზე განსხვავდება და ასევე დამოკიდებულია სხვადასხვა ფაქტორებზე, როგორიცაა ცხოვრების დონე, ქალაქის ცენტრში ან გარეუბანში ცხოვრების საფასური, და ზოგადად ქვეყნის ეკონომიკური მდგომარეობა. თუმცა, ზოგადად, ევროპაში საცხოვრებელზე ხარჯული ნაწილი შეიძლება იყოს 20%-დან 40%-მდე, ზოგიერთ ქვეყანაში კი ეს მაჩვენებელი კიდევ უფრო მაღალია.

ჩრდილოეთ და დასავლეთ ევროპა (მაგალითად, გერმანია, ჰოლანდია, დანია, შვედეთი):

აქ საცხოვრებელი ხარჯები, როგორც წესი, შედარებით დაბალია, მაგრამ მაღალი დასაქმების და სოციალური უზრუნველყოფის სისტემის გამო მოსახლეობა ხშირად კარგავს დამატებით ხარჯებს სხვა სფეროებში (მაგალითად, ჯანმრთელობის დაცვა, განათლება).

საცხოვრებელზე ხარჯის პროცენტული მაჩვენებელი დაახლოებით 25%-30% ფარგლებში მერყეობს, თუმცა დიდ ქალაქებში, მაგალითად, ბერლინში ან ამსტერდამში, ეს მაჩვენებელი შეიძლება უფრო მაღალი იყოს.

სამხრეთ ევროპა (მაგალითად, ესპანეთი, იტალია, საბერძნეთი):

აქაც საცხოვრებელზე ხარჯების დონე შედარებით დაბალია, თუმცა დიდი ქალაქები (მაგალითად, მადრიდი, რომი, ათენი) უფრო ძვირია.

ზოგადად, ამ რეგიონებში ადამიანები 20%-დან 30%-მდე ხარჯავენ საცხოვრებელზე.

აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებში საცხოვრებელზე ხარჯის პროცენტული წილი შეიძლება იყოს უფრო დაბალი, რადგან საცხოვრებელი ფასი უფრო ხელმისაწვდომია.

აქ საცხოვრებელზე ხარჯული ნაწილი ჩვეულებრივ 15%-დან 25%-მდე მერყეობს.

დიდ ბრიტანეთში, განსაკუთრებით ლონდონში, საცხოვრებელზე ხარჯები შეიძლება ძალიან მაღალი იყოს და შემოსავლის 30%-40%-ზე მეტი გახდეს, განსაკუთრებით იმ ხალხისთვის, ვინც საცხოვრებელ იჯარას იხდის.

რეგიონული განსხვავებები:

დიდი ქალაქები (მაგალითად, პარიზი, ბერლინი, ამსტერდამი, ვენა, მილანი) – საცხოვრებელი უფრო ძვირი, ხშირად 30%-40% და მეტიც კი.

მცირე ქალაქები და პერიფერია – საცხოვრებელი ხარჯები უფრო დაბალია, აქ 20%-ზე ნაკლები შეიძლება იყოს.

ქირა და მფლობელობა: ბევრი ევროპელი ქირავდება საცხოვრებელს, და ამიტომ ის ადამიანები, რომლებიც მფლობელები არიან, საცხოვრებელზე ნაკლებ თანხას ხარჯავენ (ამ შემთხვევაში ისინი მხოლოდ რეპორტის ან საგადასახადო გადასახადს, შესაძლოა, მორიგი სესხის გადახდას ახდიან).

დაზოგვები და სუბსიდიები: ბევრი ევროპული ქვეყანა, განსაკუთრებით ჩრდილოეთ ევროპის ქვეყნებში, უზრუნველყოფს გარკვეულ სოციალურ დახმარებებს და სუბსიდიებს, რომლებიც საცხოვრებელზე ხარჯების გაზრდას უწყობს ხელს.