ევროპის უძრავი ქონების ბაზარი: ტენდენციები და გამოწვევები

უძრავი ქონების ბაზარი ევროპაში მუდმივად ვითარდება. 2024 წლის მონაცემებით, მისი საერთო მოცულობა 2 ტრილიონ აშშ დოლარს შეადგენდა, ხოლო 2029 წლისთვის 2.43 ტრილიონ დოლარს გადააჭარბებს.

დასავლეთ ევროპაში ცხოვრების დონე მნიშვნელოვნად გაიზარდა, რაც უძრავ ქონებაზე მოთხოვნას აძლიერებს. ამასთან, მოსახლეობის დაბერება შინამეურნეობების საშუალო ზომის შემცირებას იწვევს, რადგან მრავალთაობიანი ოჯახები ერთ სივრცეში აღარ ცხოვრობენ.

მიუხედავად მზარდი მოთხოვნისა, საცხოვრებელი ფართების მიწოდება ბევრ ქალაქში შეზღუდულია. ამის მიზეზია ხანგრძლივი დაგეგმარების პროცესები, ფინანსური ბარიერები და მშენებლობის მაღალი ხარჯები. ამასთან, ცხოვრების ღირებულების ზრდა კიდევ უფრო ართულებს საცხოვრისზე ხელმისაწვდომობას.

ევროკავშირში მოსახლეობის 69% საკუთარ საცხოვრებელს ფლობს, ხოლო 31% ქირით ცხოვრობს. შედარებისთვის, საქართველოში ეს მაჩვენებელი გაცილებით მაღალია – 91.3%, ხოლო თბილისში – 84.5%. დასავლეთ ევროპის ქვეყნებში ბინათმფლობელობის მაჩვენებელი შედარებით დაბალია: საფრანგეთში – 64%, გერმანიაში – 49%, ხოლო შვეიცარიაში – 42%.

საცხოვრებელი ფასები და ხელმისაწვდომობა

ევროპაში საცხოვრებლის ფასები მნიშვნელოვნად განსხვავდება:

• გერმანია – 1 კვ.მ. ღირებულება 3000-8000 ევროს შორის მერყეობს;
• პარიზი – 10,000 ევროზე მეტი;
• იტალია და ბალტიისპირეთი – 2000-3000 ევრო;
• ბალკანეთი – ყველაზე იაფი საცხოვრებელი.

ბინის შეძენისთვის საჭირო დროის მიხედვით, ყველაზე ხელმისაწვდომი საცხოვრისი ბელგიასა (4.3 წელი) და დანიაშია (5 წელი), ხოლო ყველაზე გრძელი ვადები პოლონეთსა (8 წელი) და დიდ ბრიტანეთში (7 წელი) ფიქსირდება.

ბოლო წლებში გაიზარდა მოთხოვნა ქალაქგარე საცხოვრებელზე, განსაკუთრებით მსხვილი ქალაქებიდან 20 კმ-ის დაშორებით. ეს ტენდენცია მიწისა და უძრავი ქონების ფასების ზრდას განაპირობებს.

დასავლეთ ევროპაში უძრავი ქონების შეძენა შედარებით მარტივია დაბალი იპოთეკური პროცენტის გამო, რომელიც 2-7%-ის ფარგლებში მერყეობს. შედარებისთვის, საქართველოში იპოთეკური სესხის საშუალო პროცენტი 11.5%-ს შეადგენს.