პარლამენტის შენობა - ისტორიის ქარცეცხლში

საქართველოს პარლამენტის შენობა მდებარეობს თბილისის ცენტრალურ ნაწილში, რუსთაველის გამზირზე და წარმოადგენს ქვეყნის უმაღლეს წარმომადგენლობით ორგანოს - პარლამენტს, რომელიც პასუხისმგებელია საქართველოს საკანონმდებლო უფლებამოსილების განხორციელებაზე. ეს შენობა განსაკუთრებული მნიშვნელობისაა როგორც ქვეყნის არქიტექტურული, ისე პოლიტიკური ისტორიაში.

პარლამენტის შენობის ისტორია ძლიერ კვალს ტოვებს როგორც საქართველოს საბჭოთა წარსულში, ასევე მის თანამედროვე განვითარებაში. თავდაპირველად, 1930-იან წლებში, შენობა იყო საბჭოთა საქართველოს მთავრობის სახლი, რომელიც გამოირჩეოდა საბჭოთა ეპოქისთვის დამახასიათებელი არქიტექტურული სტილით. მისი მშენებლობა დაიწყო 1938 წელს, ხოლო მეორე კორპუსი რუსთაველის გამზირის მხრიდან, 1953 წელს. ამ პერიოდში საქართველოს არქიტექტურა არეგულირებდა ელემენტებს, რომლებიც წარმოდგენილი იყო ძველი ქართული ხუროთმოძღვრების ელემენტების საშუალებით.

შენობა შედგება ორი კორპუსისგან, რომლებიც შიდა ეზო-ვესტიბიულითაა დაკავშირებული. თითოეული კორპუსი გამოირჩევა ეროვნული არქიტექტურული ელემენტებით, რომლებიც კავშირია ქართული კულტურის და ტრადიციების გამოვლინებით. ამ სტილში არის განსაკუთრებით გამოხატული ქართული არქიტექტურის ნიუანსები, რომლებიც არამხოლოდ კომპოზიციურ გადაწყვეტაში, არამედ დეკორაციებში, როგორიცაა ოქროსფერი ტუფი და შესანიშნავი მასალების შერჩევა, გადმოსცემენ საქართველოს კულტურის განსაკუთრებულ ხასიათს.

მშენებლობა 1950-იან წლებში

პარლამენტის შენობა მდებარეობს იმ ადგილზე, სადაც ადრე იდგა ალექსანდრე ნეველის სამხედრო ტაძარი. ტაძარი აშენდა 1865-1866 წლებში რუსეთის იმპერიის მიერ კავკასიის დაპყრობის აღსანიშნავად. გასაბჭოების შემდეგ ტაძარი დაანგრიეს და მის ადგილას 1938 წელს დაიწყო მთავრობის სახლის მშენებლობა, რომელიც 1965 წელს დასრულდა. პროექტის ავტორები იყვნენ ცნობილი არქიტექტორები: კოკორინი, ლეჟავა და ნასარიძე. მათ შექმნეს შენობა, რომელიც იმ დროისათვის საქართველოში ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი და დიდებული ნამუშევარი იყო, რაც გამოხატავდა როგორც ქართული არქიტექტურის, ისე ქვეყნის პოლიტიკური და კულტურული განვითარების არსს.

საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ, 1991 წელს, პარლამენტის შენობა კვლავ იქცა როგორც დამოუკიდებელი ქვეყნის მთავარი საკანონმდებლო ორგანო.

ამასთან, პარლამენტის შენობა შეიძინა განსაკუთრებული ისტორიული მნიშვნელობა 1989 წლის 9 აპრილს, როდესაც ამ შენობის წინ მოხდა საბჭოთა არმიის მიერ ანტისაბჭოთა, დამოუკიდებლობისთვის მებრძოლი დემონსტრანტების დარბევა. ამ ტრაგიკულ მოვლენებში მსხვერპლი იყო, რის შედეგადაც პარლამენტის წინ დგას 9 აპრილს დაღუპულთა მემორიალი, რომელიც ამ დღეების სიმბოლო და სამუდამო მემორიალია.

დღესდღეობით, პარლამენტის შენობა კვლავ რჩება საქართველოს ეროვნული იდენტობისა და პოლიტიკური ისტორიის ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს სიმბოლოდ. მიუხედავად მრავალი ცვლილებისა, მისი არქიტექტურა, ფუნქცია და ისტორია განაგრძობს საქართველოს სახელმწიფოს კულტურასა და პოლიტიკურ ცხოვრებაში აქტიურ როლს.