ასწავლეთ ბავშვებს სიარული, ოღონდ მიეცით ნება, გაჰყვნენ მითითებულ გზას
ოდესღაც ორი მეზობელი ერთმანეთის გვერდით ცხოვრობდა. ერთი მათგანი პენსიაზე გასული მასწავლებელი იყო, მეორე კი - სადაზღვევო აგენტი, რომელიც დაინტერესებული იყო ტექნოლოგიით. ორივე მეზობელს ბაღში სხვადასხვა მცენარე ჰქონდა დარგული. მასწავლებელი თავის მცენარეებს იშვიათად რწყავდა და ყოველთვის არ აქცევდა სათანადო ყურადღებას, ხოლო მეორე მეზობელი თავის მცენარეებს ძალიან უფრთხილდებოდა.
მასწავლებლის მცენარეები უბრალო იყო, მაგრამ კარგად გამოიყურებოდა.
სადაზღვევო აგენტის მცენარეები გაცილებით მომხიბვლელი და მწვანე იყო. ერთ ღამით, კოკისპირულად იწვიმა და ქარიშხალი ამოვარდა. მეორე დილით, ორივე მეზობელმა ბაღი დაათავალიერა. სადაზღვევო აგენტმა დაინახა, რომ მისი მცენარეები ფესვებიანად ამოთხრილიყო და მთლიანად განადგურებულიყო.
მასწავლებლის ნარგავები საერთოდ არ დაზიანებულა და მყარად იდგა.
სადაზღვევო აგენტი გაოცდა ამის დანახვაზე - ის მივიდა მასწავლებელთან და ჰკითხა: „ჩვენ, ორივემ ერთად გავზარდეთ ერთი და იგივე მცენარე. შენთან შედარებით, მე რეალურად უფრო კარგად ვუვლიდი ჩემს მცენარეებს და უფრო ხშირად ვრწყავდი. მიუხედავად ამისა, ქარმა ჩემი მცენარეები ფესვებიანად ამოთხარა, შენი კი - უვნებლად გადარჩა. ეს როგორ მოხდა?“
მასწავლებელმა გაიღიმა და თქვა: „შენ მცენარეებს მეტ ყურადღებას უთმობდი და ხშირად რწყავდი. ამის გამო მცენარეებს თვითგანვითარების უნარი არ გამოუმუშავდა. შენ მათ არსებობა გაუადვილე. მე ჩემს მცენარეებს მხოლოდ ადეკვატური რაოდენობით წყალს ვუსხამდი და მათ ფესვებს უფრო მეტად გამყარების საშუალებას ვაძლევდი. ფესვები მართლაც გაღრმავდა და ამიტომ გადარჩა უვნებლად ჩემი მცენარეები“.
მორალი: ეს ამბავი ბავშვების აღზრდას ეხება. ბავშვებიც მცენარეებივით არიან. როდესაც მათ ყველაფერი მიეცემათ, ისინი ვერ იგებენ, რა შრომა სჭირდებათ მშობლებს მათი კეთილდღეობისთვის. ბავშვები ვერ ისწავლიან საკუთარ თავზე მუშაობას და შრომის დაფასებას. ასწავლეთ მათ სიარული, ოღონდ მიეცით ნება, გაჰყვნენ მითითებულ გზას.
