ბედობა: რა განსაზღვრავს წლის განმავლობაში თქვენს ბედსა და იღბალს

2 იან­ვა­რი ბე­დო­ბად არის მიჩ­ნე­უ­ლი, ანუ რო­გორც ამ დღეს მო­იქ­ცე­ვი, მთე­ლი წე­ლიც ისე წავა და ისე­თი გან­წყო­ბა გექ­ნე­ბაო. რე­ა­ლუ­რად, ეს ასეა თუ არა, მა­გას არა­ვინ ამ­ბობს, მთვა­რია, რომ ტრა­დი­ცია არ­სე­ბობს და ადა­მი­ა­ნე­ბის უმ­რავ­ლე­სო­ბას მისი სჯე­რა და მი­ზან­დმი­მარ­თუ­ლად, ნე­ბით თუ უნებ­ლი­ედ, იცავს... ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, ცუდი გან­წყო­ბის და­ბე­დე­ბას, მა­ინც არა­ვის ვურ­ჩევ...

აი, რას ამ­ბობს ამ დღეს­თან და­კავ­ში­რე­ბით თა­ვის ახალ წიგნ­ში "გუ­რუ­ლი დღი­უ­რე­ბი" ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კის დი­რექ­ტო­რი - გირ­გი კე­კე­კე­ლი­ძე:

"და წა­მო­მაგ­დე­ბენ დი­ლით ადრე: ერთი აბ­ზა­ცი უკი­დუ­რეს შემ­თხვე­ვი­სას უნდა წა­მე­კი­თხა. თუ არ მე­წე­რე­ნი­ბე­ბო­და, ერთი სტრო­ფი მა­ინც მი­მე­რით­მა (სკო­ლა­შიც მივ­დე­ვი ამ ხე­ლო­ბას), ხელ-პირი და­მე­ბა­ნა უსა­თუ­ოდ და კბი­ლიც გა­მო­ხე­ხა, ყუ­ლა­ბა­ში ორ­თეთ­რი­ა­ნი ჩა­მეგ­დო (ხუთი ხუ­თეთ­რი­ა­ნის და თო­თხმე­ტი ათ­თეთ­რი­ა­ნის მე­ზობ­ლად). რაც მე­ზა­რე­ბო­და სხვა დღე­ებ­ში - ცოტა მა­მას შე­შის ხერ­ხვა­ში მივ­ხმა­რე­ბო­დი, აუ­ცი­ლებ­ლად მე­თა­მა­შა შე­ზღუ­დუ­ლად - ბე­დო­ბა იდგა. ძი­ლის წინ უსა­თუ­ოდ უნდა მე­კოც­ნა ყვე­ლა ოჯა­ხის წევ­რის­თვის, რაც სრუ­ლი­ად არა­ბუ­ნებ­რი­ვი საქ­მე გახ­ლდათ ჩემ­ნა­ი­რი ბავ­შვის­თვის. და აწ დამ­ტკი­ცე­ბუ­ლად მოგ­მარ­თმავთ მე ორი სა­უ­კუ­ნის წი­ნან­დელ ენა­ზე: ეგ კი არ გან­სა­ზღვრავს თქვენს წე­ლი­წადსა, თუ რასა იქმთ მარ­ტო დღეს, არა­მედ ხვალ, ზეგ და მას იქით და მას იქით ნა­მოქ­მე­და­რი ში­ექმს თქვენს სვე­სა და იღ­ბალ­საც. მე მა­პა­ტი­ეთ მენ­ტო­რუ­ლი შე­ძა­ხი­ლის­თვის, მაგ­რამ სას­ტი­კად მე­ზა­რე­ბა წა­მოდ­გო­მა და თუ არ და­მი­ჯე­რებთ, ამას და­აბ­რა­ლეთ. "გი­ლო­ცავთ ბე­დო­ბას!"'