"ცუდად რომ ვიყავი, ვყვიროდი, წმინდა მატრონა, დამეხმარე - მეთქი“ - რას ამბობს ზალიკო ბერგერი?

დი­ზა­ი­ნე­რი, ზაალიკო ბერგერი, რომელსაც კუ­ჭის გა­და­უ­დე­ბე­ლი ოპე­რა­ცია დას­ჭირ­და დაა ამ­ჟა­მა­დაც სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში იყოფება, ამ­ბობს, რომ უფალ­მა, კარ­გმა ექი­მებ­მა, მე­გობ­რებ­მა და წმინ­და მატ­რო­ნამ გა­და­არ­ჩი­ნეს. ამის შესახებ ბერგერმა ამბები.ჯი-სთან განაცხადა.

- გა­დავ­რჩი... 8 იან­ვარს დი­ლი­დან არა­ფე­რი მტკი­ო­და, მაგ­რამ სა­მუ­შა­ო­დან რომ დავ­ბრუნ­დი, ვიგ­რძე­ნი, რომ გულ­ში და მხარ­ში რა­ღაც მეტ­კი­ნა, მე­გო­ნა, სი­ცი­ვის­გან ჭვა­ლი მქონ­და. ავ­დე­ქი და ტკვილ­გა­მა­ყუ­ჩე­ბე­ლი დავ­ლიე, რის შემ­დე­გაც, უა­რე­სი და­მე­მარ­თა, თით­ქოს ხან­ჯა­ლი და­გარ­ტყე­სო. სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში გა­დაყ­ვა­ნის შემ­დეგ აღ­მოჩ­ნდა, რომ კუჭი გა­მის­კდა.

- სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში ალ­ბათ სას­წრა­ფო დახ­მა­რე­ბის მან­ქა­ნამ გა­და­გიყ­ვა­ნათ?

- შინ მარ­ტო ვი­ყა­ვი. ჯერ ვერც მივ­ხვდი, რა მჭირ­და, არ ვიცი, ეს ტკი­ვი­ლი ყო­ფი­ლა ჩემს მტერს და ავს. მე­გო­ბარს და­ვუ­რე­კე, რო­დე­საც მივ­ხვდი, რომ ძა­ლი­ან ცუ­დად ვი­ყა­ვი. იქამ­დე კარი ღია დავ­ტო­ვე. ხუთ წუთ­ში ჩემ­თან იყო, მაგ­რამ სა­ცო­ბე­ბის გამო სას­წრა­ფო ვერ მო­დი­ო­და. ბო­ლოს მე­ცხრე სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში - ჯა­მა­რა­უ­ლის კლი­ნი­კა­ში მან­ქა­ნით მე­გო­ბარ­მა მო­მიყ­ვა­ნა.

- რამ გა­მო­იწ­ვია ზა­ლი­კო კუ­ჭის გა­ხეთ­ქვა?

- ყვე­ლა­ფე­რი გა­და­მი­ღეს, იმ რა­ღა­ცა­შიც შევ­ძვე­რი და აღ­მოჩ­ნდა, რომ სას­წრა­ფო ოპე­რა­ცია იყო სა­ჭი­რო. სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ძა­ლი­ან კარ­გი ექი­მე­ბი შემ­ხვდნენ, ორ ლიტ­რამ­დე სი­თხე ამო­ი­ღეს. აღ­მოჩ­ნდა, რომ თორ­მეტ­გო­ჯა ნაწ­ლავ­ზე წყლუ­ლიც მქო­ნია. ცოტა მა­წუ­ხებ­და ხოლ­მე, მაგ­რამ ისე არა, რომ რამე სა­გან­გა­შო მგო­ნე­ბო­და. თურ­მე ყვე­ლა­ფერს ყუ­რა­დღე­ბა უნდა მი­აქ­ციო.

- ახლა ისევ კლი­ნი­კა­ში რჩე­ბით?

- დიახ, დღეს-ხვალ გამ­წე­რენ. ყვე­ლა­ფე­რი აკ­რძა­ლუ­ლი მაქვს. არა­ფე­რი არ შე­იძ­ლე­ბა, ნულპ­რო­ცენ­ტი­ან ხა­ჭოს ვჭამ. არც სას­მე­ლი, ეგ კი არა, იმას ვფიქ­რობ, ბუ­ლი­ონს რო­დის დავ­ლევ...

- აქამ­დე არა­სო­დეს შე­უ­წუ­ხე­ბი­ხართ კუჭს?

- არა, მხო­ლოდ დის­კომ­ფორ­ტის დო­ნე­ზე, ისიც ხან­და­ხან. მა­ში­ნაც ვამ­ბობ­დი, რომ შე­იძ­ლე­ბო­და რა­ღაც მე­ჭა­მა და იმის ბრა­ლი ყო­ფი­ლი­ყო. ღმერ­თის მად­ლით გა­დავ­რჩი, ჩემი მე­გობ­რე­ბიც მალე მო­ვიდ­ნენ. დე­და­ჩემს რომ და­ვუ­რე­კე, კი­ნა­ღამ გული გა­უს­კდა. მარ­ტო ვწე­ვარ პა­ლა­ტა­ში, აქამ­დე არაფ­რის თავი არ მქონ­და. დღეს შე­და­რე­ბით უკეთ ვარ, ვი­თხოვ გამ­წე­რეთ-მეთ­ქი.

- ამ დღე­ებ­ში და­წე­რეთ პოს­ტი, რომ მატ­რო­ნა მოს­კო­ვე­ლის ხატ­მა გა­და­გარ­ჩი­ნათ...

- მე ძა­ლი­ან მიყ­ვარს წმინ­და მატ­რო­ნა, არ ვიცი, ვინ რამ­დე­ნად გარ­კვე­უ­ლია მის ძა­ლა­ში. წმინ­და მატ­რო­ნა იმ­დე­ნად დი­დე­ბუ­ლი წმინ­და­ნია, რომ ყვე­ლას მფარ­ვე­ლობს. ის რა­ღაც რომ მოხ­და, სპე­ცი­ა­ლუ­რად დავ­წე­რე, წმინ­და მატ­რო­ნას ვუხ­დი მად­ლო­ბა ჩემი გა­დარ­ჩე­ნის­თვის - მეთ­ქი. მისი ბევ­რი ხატი მაქვს ორი­ვე სახ­ლში, "ცუ­დად რომ ვი­ყა­ვი, ვყვი­რო­დი, წმინ­და მატ­რო­ნა, და­მეხ­მა­რე - მეთ­ქი“. არ ვიცი, ეს სტა­ლი­ნი და რა­ღა­ცა, მაგ­რამ წმინ­და მატ­რო­ნას მად­ლი გფა­რავ­დეთ ყვე­ლას.