მეცნიერებმა ლუდის ხარშვის შუმერული მეთოდი აღადგინეს

ლუდი ისტორიაში ერთ-ერთი უძველესი სასმელია, რომლითაც კაცობრიობა რამდენიმე ათასი წელია მიირთმევს. ზოგიერთ უძველეს ცივილიზაციაში ლუდი სადღაც პურის გვერდით იყო თავისი მნიშვნელობით ყოველდღიურ მენიუში.

შუმერები და ძველი ეგვიპტელები ლუდის დიდი მცოდნეები იყვნენ. შუმერებს ჰყავდათ ლუდის საკუთარი ქალღმერთი - ნინკასი. ისტორიკოსების აზრით, შუმერებმა ფულის გამოგონებამდე რამდენიმე საუკუნით ადრე გამოიგონეს ლუდი თანამედროვე გაგებით, ამიტომ გარკვეული პერიოდის განმავლობაში ლუდს იყენებდნენ გადახდის საშუალებად.

გარდა მრავალი არქეოლოგიური აღმოჩენისა, ლუდის გამხმარი ნაშთებით ან ლუდის ინგრედიენტებით, ისტორიკოსებმა მოახერხეს შუმერული ლუდის რეცეპტის პოვნა. ამაში ძალიან დაგვეხმარა შუმერული ლექსი, რომელიც თიხის ფილებზე იყო დაწერილი. ლექსი თარგმნა ჩიკაგოს უნივერსიტეტის სუმეროლოგიის პროფესორმა მიგელ სივილმა, ხოლო Anchor Brewing Company-ის დამფუძნებელმა, სან-ფრანცისკოელმა ფრიც მაიტაგმა ეს რეცეპტი აღადგინეს.

Tasting Table-ის მიხედვით, მიღებულ სასმელს აქვს "ნახევრად მშრალი", არამწარე გემო აქვს, არის მყარი სიდრის მსგავსი, ალკოჰოლის შემცველობა - 3,5%, რაც თანამედროვე ლუდთან ახლო დგას. ძველი მესოპოტამიელები ლუდს სვამდნენ ჩალის დიდი დოქებიდან და რადგან სვია ჯერ არ იყო აღმოჩენილი, შუმერულ ლუდს დალევისთანავე სვამდნენ.

ლუდის შუმერული ხარშვის ტექნოლოგია

უძველესი ლუდის დამზადება ბუნებრივ ფერმენტაციას ეფუძნებოდა. როგორც ლურსმული ლექსის რეცეპტი "ნინკასის ჰიმნი" განმარტავს, უძველესი მესოპოტამიური ლუდის წარმოება იწყებოდა სპეციალურ ორმოში, სადაც "ბაპირი" (შუმერული ალაო ქერის ცომი) იყო შეზავებული თაფლითა და არომატით და შემდეგ ღუმელში იხარშბოდა.

შემდეგ, ალაოს გადაიტანდნენ ქილაში და ურევდნენ ბაპირს დუღილისთვის. შემდეგ მოხარშულ მარცვლოვან ფაფას გასაციებლად დებდნენ ლერწმის დიდ ხალიჩებზე, ხოლო ვორტს (მარცვლის ხსნარს) ადუღებდნენ მეტი თაფლით და ღვინით. საბოლოოდ, ნარევს ფილტრავდნენ ჭურჭელში და სითხეს მიირთმევდნენ.