ეკრანს მიღმა ადამიანია - როგორ იცვლება ურთიერთობები ციფრულ სამყაროში

ახლოს, მაგრამ შორს - ურთიერთობები ციფრულ ერაში

21-ე საუკუნე ტექნოლოგიურ რევოლუციად იქცა არა მხოლოდ მეცნიერებისთვის, არამედ ყოველდღიური ურთიერთობებისთვისაც. ის, რაც ადრე წერილობითი იყო და ხანგრძლივი, დღეს წამებში ხდება. ადამიანებთან დაკავშირება არასდროს ყოფილა ასეთი სწრაფი და „მარტივი“. მაგრამ რეალურად - შევინარჩუნეთ თუ არა კავშირები ამ სისწრაფეში?

დღეს ადამიანებთან კომუნიკაცია შესაძლებელი გახდა ერთ ღილაკზე დაჭერით. Viber, Messenger, Facebook, WhatsApp, Telegram - ყველა ეს აპლიკაცია გვაძლევს საშუალებას ვიყოთ კავშირში ნებისმიერ დროს.

მაგრამ, როდესაც ყველაფერი ერთი კლიკით იწყება და სრულდება, კარგავს თუ არა ურთიერთობა თავის ემოციურ ღირებულებას?

•  ჩვენ ვგზავნით სმაილს "მოსიყვარულედ";
•  ვაძლევთ რეაქციას მეგობრის მძიმე ამბავზე;
•  ვუსმენთ ხმოვან მესიჯებს მხოლოდ ნაწილობრივ.

სწრაფი კავშირები ხშირად ზედაპირულობაში გადადის. სიღრმე კი - რასაც ნამდვილ ურთიერთობებში ვეძებთ - ტექნოლოგიური კომფორტის ქვეშ იმალება.

მარტოობა კავშირის შიგნით - როდესაც ფიზიკურად ერთად, მაგრამ ციფრულად დაშორებულები ვართ

ტექნოლოგიებმა დაგვაახლოა მანძილით, მაგრამ გააღრმავა ფსიქოლოგიური დისტანცია.

დღეს ადამიანებს აქვთ მუდმივი კავშირი, მაგრამ არ აქვთ რეალური ურთიერთობის განცდა.

მობილური ტელეფონები იქცა ადამიანების გაგრძელებად - ისინი მაგიდაზე დევს ოჯახურ ვახშამზე, მეგობრებთან შეხვედრისას და ზოგჯერ ინტიმურ დიალოგშიც კი.

"საუბრის გარეშე ვიყავით კავშირში" - ეს ფრაზა სრულად ასახავს თანამედროვე ურთიერთობის ტრაგიკომიკას. 

ტექნოლოგია როგორც ემოციური ბარიერი - კომფორტი ნამდვილი კავშირის ხარჯზე

ადამიანები ხშირად ამჯობინებენ შეტყობინების მიწერას დარეკვას - თითქოს წერილობითი კომუნიკაცია გვიცავს უხერხულობისგან, ემოციების გამოხატვის სირთულისგან. მაგრამ სწორედ ეს დისტანცირება აჩენს გაუცხოებას:

• აღარ გვესმის ერთმანეთის ტონი;
• არ ვკითხულობთ სხეულის ენას;
• არ ვხედავთ სინამდვილეში რას გრძნობს ადამიანი.

სიყვარული, მეგობრობა და ოჯახი - ალგორითმების წესებით

ტექნოლოგიები ცვლის იმასაც, თუ როგორ ვქმნით და ვინარჩუნებთ ღრმა კავშირებს.

ონლაინ გაცნობამ (dating apps) გახადა ურთიერთობები უფრო მარტივად მისაწვდომი, მაგრამ ხშირად, ზედაპირული და მარტივად დასავიწყებელი.

სოციალური ქსელები ქმნიან მოჩვენებით სიახლოვეს - თითქოს ყველაფერი ვიცით ერთმანეთზე, მაგრამ რეალურად ურთიერთობები ხდება ფასადური, ემოციების გარეშე.

დღეს ადამიანის ღირებულება შეიძლება აიწონოს რეაქციებითა და ფოლოუერებით ეს ციფრული კავშირები ხშირად უფრო ვიზუალურია, ვიდრე ემოციური.

ციფრული გამოფიტვა და ემოციური მარტოობა

კვლევები აჩვენებს, რომ მიუხედავად ციფრული კავშირის სიმრავლისა, ადამიანები უფრო მარტოსულად გრძნობენ თავს.

მაგალითად:

• ადამიანების 40%-ზე მეტი ამბობს, რომ „ციფრულ კავშირში ყოფნა“ არ ცვლის მარტოობის განცდას;
• ბავშვებისა და თინეიჯერების მნიშვნელოვანი ნაწილი სოციალურ ქსელში ყოფნის შემდეგ უფრო მეტად განიცდის შფოთვას და თვითშეფასების ვარდნას;
• ზრდასრული ადამიანების მნიშვნელოვანი ნაწილი აღიარებს, რომ სოციალურ ქსელში მუდმივი აქტივობის მიუხედავად, რეალურად მეგობრებთან პირდაპირი კონტაქტი შემცირდა.

შესაძლებლობა თუ საფრთხე - არჩევანი ისევ ჩვენზეა

ტექნოლოგია თავად არ არის ცუდი ის მხოლოდ ინსტრუმენტია. ჩვენ ვწყვეტთ, გამოვიყენებთ მას ნაცვლად კავშირის განმტკიცებისა, თუ გაუცხოების გასაღრმავებლად.

• თუ სოციალური მედია გახდება მეხსიერების შესანახი და არა რეალობის ჩანაცვლება;
• თუ შეტყობინება იქნება შემხსენებელი რეალური შეხვედრის და არა მისი შემცვლელი;
• თუ ვირტუალური კავშირები გადაიზრდება რეალურ სითბოში - მაშინ ტექნოლოგია გაგვაერთიანებს და არა დაგვაშორებს.

დღეს ჩვენ ვსაუბრობთ ეკრანიდან ეკრანზე, ვგზავნით სმაილებით შეფუთულ ემოციებს, ვუზიარებთ ერთმანეთს ფოტოებს, წარმატების ან ტკივილის შესახებ - მაგრამ ეს ყველაფერი მხოლოდ ნაწილია იმ დიდი სურათისა, რასაც ადამიანური ურთიერთობა ჰქვია.

ინტერნეტმა და ციფრულმა სამყარომ დაგვაახლოვა მანძილით, მაგრამ თანდათან შეამცირა ურთიერთობები.