შენც ორ სამყაროში ცხოვრობ?

ჩვენი ყოველი დღე იწყება ეკრანზე - და იქვე მთავრდება.

არაერთხელ გვიფიქრია, რომ „ცოტა ხნით შევიხედავ“ სოციალურ ქსელში და რეალობაში საათები გაგვიტარებია მონიტორთან. ამასობაში, ცხოვრება ეკრანს მიღმა უჩუმრად განაგრძობს არსებობას. ფიზიკური სივრცე თანდათან ხდება დეკორაცია, რომლის მთავარი ფუნქცია უკვე ის კი არ არის, რომ თავი ვიგრძნოთ კარგად, არამედ  ლამაზად გამოჩნდეს კადრში. ჩვენ ვცხოვრობთ ორ პარალელურ სივრცეში და ხშირად გვავიწყდება, რომ ისინი თანაბრად მოითხოვენ ყურადღებას. და როცა ეს ორი სამყაროს გონებაში ერთმანეთს ეჯახება, ჩნდება მთავარი კითხვა: როგორ დავაბალანსოთ ყოფნა, რომ არც ერთი დავკარგოთ და არც საკუთარი თავი? 

სად მთავრდება ერთი და იწყება მეორე?

კითხვა, რომელიც ადრე ფილოსოფიურ ჭვრეტად გვეჩვენებოდა - „რა არის რეალობა?“ - დღეს უკვე ჩვენი ყოველდღიურობის პრაქტიკული დილემაა. როცა მეგობარს პირისპირ არ ვხედავთ თვეებით, მაგრამ ყოველდღე ვადევნებთ თვალს მის Stories, რომელი კავშირია ნამდვილი? ციფრული ყოფნა აღარ არის მხოლოდ არჩევანი - ის ახალი ფორმით გვკარნახობს როგორ ვიაზროთ დრო, სხეული, ემოცია, თვითონ საკუთარი თავი.

გონება ორ სამყაროში

დღეს ჩვენ ტვინს მუდმივად გადააქვს აქცენტი ერთიდან მეორეზე:

• ონლაინ თათბირი - ოფლაინ ოჯახური საუზმე;

• მობილური ზარი - მზერა ქუჩაში;

• შეტყობინების პასუხი - ბავშვის ხმა ოთახიდან.

შედეგი? დაღლილობა, კონცენტრაციის პრობლემები, "სიღრმის არქონა" და უცნაური სევდა, რომლის გამოც ვერ ვხსნით, რატომ ვერ ვგრძნობთ ვერაფერს, როცა თითქოს ყველაფერი გვაქვს. სწორედ ეს იწვევს შიდა კონფლიქტს, რომელიც გარედან შეუმჩნეველია, მაგრამ შიგნიდან - საშინლად ხმაურიანი.

ტექნოლოგია - კომფორტი თუ კონტროლი?

ჩვენს ხელშია მთელი მსოფლიო - მაგრამ რამდენად თავისუფლად ვიყენებთ მას?

• ვართ თუ არა თვითონ ჩვენი ალგორითმების პროდუქტები?

• ვაკეთებთ თუ არა სწორ არჩევანს იმის საფუძველზე, რაც გვინდა - თუ იმის მიხედვით, რასაც ვხედავთ?

როგორ არ დავიკარგოთ ორმაგ რეალობაში?

ამ ორსივრციან ყოფაში გადარჩენა ნიშნავს არა უარის თქმას ერთ რომელიმეზე, არამედ - გონივრულ თანაცხოვრებას:

• დაასახელე შენი ციფრული საზღვრები - დრო, სივრცე და კონტექსტი უნდა აკონტროლო შენ და არა შენზე მორგებულმა აპმა;
• დაიბრუნე ყოველდღიური რიტუალები - ჩაი უხმოდ, წიგნი ეკრანის გარეშე, ყურება ადამიანისთვის და არა კამერისთვის;
• მოწესრიგდი არა მხოლოდ ვიზუალურად, არამედ შინაგანად - ნაკლები პოზა, მეტი თვითშეგრძნება. ნაკლები წარმოდგენა - მეტი სიცხადე;
• შექმენი არა მარტო კონტენტი, არამედ კონტაქტი - წერე, დააფიქრე, დაესწარი რეალურ ურთიერთობებს. კომენტარების მიღმა ისევ ადამიანებია.

როდის იყავი ბოლოს მხოლოდ იქ, სადაც რეალურად იმყოფებოდი?

არა ორი ეკრანის შუაში, არა ხმაურიან ტვიტსა და ხმაგამორთულ სამყაროში. არამედ შენს სხეულში, შენს წამში, შენს განცდაში? შეიძლება პასუხი დღეს არ გქონდეს - მაგრამ თუ ამ კითხვაზე ფიქრს დაიწყებ, სწორედ აქ მთავრდება ორმაგი რეალობა და იწყება რაღაც უფრო ნამდვილი.